ҮҢКҮРГӨ КАТЫЛГАН АЛТЫН
4- БӨЛҮМ
Гулинин Роза деген бөлөсү бар, экөө тең, ортодо бир жаш эле айырма. Роза экөөбүз дос болуп алганбыз, аябай кызыктуу, шайыр кыз. Гули экөө менден үч үй арыда турушат.
Бир жолу түндө үйдүн ичи ысып кеткендиктен, төшөгүмдү көтөрүп сыртка чыгып бактын түбүндө жатып уктап кетиптирмин. Бирөөнүн үнүнөн ойгонуп кеттим, үн чыккан тарапка барып карасам тамдын артында Гули дубалга жөлөнүп алып ыйлап отурат. Колунда телефон.
Оюма ар нерсе келет, акыры билейин деп чыдабай жанына бардым. Сооротуп, көңүлүн көтөрүп койгум келди. Гули мени көрүп эле шаша-буша телефонун өчүрүп, шаштысы кете түштү. Эч нерсени байкабаган адам болуп жанына отурдум:
– Кандай, Гули? Эмне, уйкуң