🕪🕩🕭 У НАС ЕСТЬ ПАРОЧКИ, ТАК ЧТО ПОПРИВЕТСТВУЕМ ИХ И ПОДДЕРЖИМ ГОЛОСАМИ 🤗🤗🤗 ОПРОС ОТКРЫТ. ТАК ЧТО ГОЛОСУЕМ АКТИВНЕЕ,☒☒ ПОБЕЖДАЕТ ТА ПАРА У КОТОРОЙ НАИБОЛЬШЕЕ КОЛИЧЕСТВО ГОЛОСОВПОБЕДИТЕЛЯМ ПОСТ В ГРУППЕ, И ГОЛОСОВАНИЕ ПРОДЛИТСЯ ДО ВЕЧЕРА 21:00ПО МОСКВЕ

Оле-оле-оле-олеееее! Время болеть настало Ведь Чемпионат мира по футболу 2018 уже начался! И мы приглашаем вас принять в нём самое активное участие До 15 июля снимайте видео и создавайте прямые трансляции в приложении OK Live, отмечайте их хэштегом #ВестиСПолей и показывайте, что происходит в вашем городе во время чемпионата мира! Ловите самые крутые моменты, задавайте вопросы другим болельщикам и делитесь своими эмоциями Автор лучшей трансляции получит незабываемый приз - поездку в страну-победительницу чемпионата

Евгений Леонов читает своему сыну Андрею книжку «Жить в мире и дружбе», Москва, 1959 год. Спустя 15 лет великий актер и искренне любящий отец Евгений Леонов напишет своему сыну проникновенное письмо, текст которого приведен ниже. «Андрюша, ты люби меня, как я люблю тебя. Ты знаешь, это какое богатство — любовь. Правда, некоторые считают, что моя любовь какая–то не такая и от нее, мол, один вред. А может, на самом деле моя любовь помешала тебе быть примерным школьником? Ведь я ни разу так и не выпорол тебя за все девять школьных лет. Помнишь, ты строил рожи у доски, класс хохотал, а учительница потом долго мне выговаривала. Вид у меня был трижды виноватого, точно я стою в углу, а она меня отчитывает как мальчишку. Я уже готов на любые унижения, а ей все мало: «Ведь урок сорван... — ведь мы не занимаемся полноценно сорок пять минут.. — ведь сам ничего не знает и другим учиться не дает... — ведь придется вам его из школы забрать... — ведь слова на него не действуют...» Пропотели рубашка, пиджак и мокасины, а она все не унималась. Ну, думаю, дам сегодня затрещину, все! С этими мыслями пересекаю школьный двор и выхожу на Комсомольский проспект. От волнения не могу сесть ни в такси, ни в троллейбус, так и иду пешком... Женщина тащит тяжелую сумку, ребенок плачет, увидев меня, улыбается, спиной слышу, мать говорит: «Вот и Винни–Пух над тобой смеется...» Незнакомый человек здоровается со мной... Осенний ветерок обдувает меня. Подхожу к дому с чувством, что принял на себя удар, и ладно. Вхожу в дом, окончательно забыв про затрещину, а увидев тебя, спрашиваю: «Что за рожи ты там строил, что всем понравилось, покажи–ка». И мы хохочем. И так до следующего вызова. Мать не идет в школу. А я лежу и думаю: хоть бы ночью вызвали на съемку в другой город или с репетиции не отпустили бы... Но Ванда утром плачет, и я отменяю вылет, отпрашиваюсь с репетиции, я бегу в школу занять свою позицию в углу. Какие только мелочи достойны наших переживаний... Я оттого и пишу эти письма, чтобы исправить что–то неправильное, и выгляжу, наверное, смешным и нелепым, как некоторые мои персонажи. Но ведь это я! В сущности, дружочек, ничего нет проще живой тревоги отцовского сердца. Когда я один, вне дома, тоскуя, вспоминаю каждое твое слово и каждый вопрос, мне хочется бесконечно с тобой разговаривать, кажется, и жизни не хватит обо всем поговорить. Но знаешь, что самое главное, я это понял после смерти своей мамы, нашей бабушки. Эх, Андрюша, есть ли в твоей жизни человек, перед которым ты не боишься быть маленьким, глупым, безоружным, во всей наготе своего откровения? Этот человек и есть твоя защита. А я уже скоро буду дома. Отец. Ленинград. 3 октября 1974 года"

Մաս 14 -Լսիր դայակ պիտի խոսենք -ասեք օրիորդ Սառա -Երեխաներ դուրս եկեք… -լավ մորաքույր.. աղջիկները դուրս եկան,նա ասաց -Կարծում եմ դու հատուկ նպատակով սրտիկը տվեցիր ինձ,նախանձեցիր որ Արեգի սերը իմնա -լսեք Սառա,ես կռվելու ցանկություն չունեմ -Ուրեմն ասա որ նախանձում ես -երբեք,,ամեն մեկը իր բաժին սերը ունի,ինձ ինչ ում կսիրի Արեգը դա ասելով դուրս եկա,գնացի խոհանոց ջուր խմելու տեսա Արեգին -բարեվ Մար ջան -բարեվ -սպասի ուր ես շտապում -միհատ այն կողմ գնացեք -թե չէ ինչ -ոչինչ ձեռքիցս քաշեց ու մոտեցրեց իրեն -դու ինձ խենթացնում ես Մար համբուրեց,ես զայրացա ու ապտակեցի -լսեք պարոն ձեզ ինչեր եք թույլ տալիս -խի ես բորբոքվում -դուք նշանած ունեք -հետո ինչ որ ունեմ,դու դուրս գալիս ես -իսկապես? -հա Մար ես նորից ապտակեցի նրան ու գնացի այգի երեխաների մոտ,տեսա Միկան ու Բաբկենչոն են եկել -Մամ եկել ենք որ խաղանք Բինայի հետ -հա տղես խաղացեք,տունը մոտիկա մեր տանը,բայց զգույ եղեք լավ? -լավ մամ -Մարիա դու ինչ լավն ես ասաց Բինան ու գրկեց ինձ.. -հա պուճուրներս դե խաղացեք այդ պահին եկավ Արեգը,տղաս նրան գրկեց -Միկա այդ մարդուն մի գրկիր -նա իմ ընկերն է մամ -Մարիա, հոպար կխաղաք մեր հետ -Բինա կմիանամ ձեզ ասաց Արեգը ու նստեց խոտերի վրա կողքիս -դու կլինես մամա ,,դու հոպար կլինես պապա,իսկ ձեր երեխաները կլինեն Բաբկենչոն ու Միկան -Լավ Բինս,դե սկսենք խաղալ ասաց Արեգը ու նայելով ինձ սկսեց ժպտալ հիմար ոնց համարձակվեց համբուրել -Հոպար դու գալիս ես տուն ու -գալիս եմ տուն համբուրում կնոջս Արեգը ճակատս համբուրեց հետո համբուրում իմ տղաներին -ուխ կլինի գրկեմ -կլինի տղես,բա քո պապան եմ ասաց Միկան,ես բարկացա ու վերկացա -վերջ էլ չեմ խաղում -Մարիա մնա խաղանք -չէ Բինս,բավականա…գնացինք ես Բինայի հետ գնացի ներս -Ափսոս խաղը ավարտվեց ընկեր -խի Միկա -դե շատ եմ ուզում դու պապաս լինես,գոնե միքիչ -խելացի տղա ես,,,,արի գրկեմ…. Տանից դուրս եկա,որ արդեն գնամ նորից տեսա Արեգին -խի ես փախչում Մար ջան -լսեք հեռու մնացեք ինձնից իյա,,հոգնեցրիք -վայ ինչ եմ արել մոտենում էր ինձ -Չհամարձակվեք մոտենալ -լավ յա մատ թափ մի տուր վրաս,,,բարի գիշեր…. նա գնաց,իսկ ես գնացի ռեստորան երգելու,դե դա էլ իմ ապրուստի միջոցն էր,ես երեխա եմ պահում… Մի քանի օր անց հերթական անգամ երգում էի ռեստորանում,տեսա Արեգին,ես կրկին բարկացա նրան տեսնելով…երգեցի ավարտեցի …դուրս էի գալիս մոտեցավ գումար տվեց ու ասաց -քո իմացած ամենառոմանտիկ երգը երգի -չեմ կարող պարոն -կարող ես,,թե գնամ ասեմ ռեստորանի տիրոջը -լավ… Երգեցի մի շատ գեղեցիկ սիրային երգ,քարացած իրար էինք նայում, ահա վերցրու նորից երգիր….. ես ասացի… շարունակության համար 70 լայք ու կարծիքներ