ქალო, არ გაბედო ჩემი შეყვარება!
გარეთ უსაშველოდ გიჟი ქარებია,
ზამთრის გაზაფხულთან ასე შედარება
ნუ გეწყინება და ..... ნაგვიანებია.
ქალო, არ გაბედო ჩემი მოტყუება!
სანამ გარეთ ისევ ცივი ქარებია,
თორემ გულს ტირილი მოუნდება
მისი სარკე ჩვენი თვალებია.
ქალო, არ გაბედო ჩემი შეძულება!
რადგან გარეთ ისევ ქარებია,
როცა შენი გული სადღაც მეგულება
მასაც უსასრულოდ ჰყვარებია.
ქალო, არ გაბედო ჩემი დავიწყება!
სანამ ვნებიანი გიჟი ქარებია,
მალე გაზაფხულიც დაიწყება
ჩემი სიყვარული მიმიბარებია.
ქალო, არ გაბედო სხვაზე გათხოვება!
სანამ ბოლო ქარებს ჩაუვლია,
ჩემი უპატრონოდ დატოვება
ნუ გეწყინება და ..... დანაშაულია.
ქალო, არ გაბედო ჩემი შეყვარება!
გარეთ უსასრულოდ გიჟი ქარებია,
ჩვენი სურვილების ქართა
კვლავ მტანჯავს შენი ხილვის სურვილი, არ თქვა, რომ ამის არ მაქვს უფლება, მე სიყვარულის თვით ღმერთი მწყალობს, მოდის და შენზე მესაუბრება.
როგორ მიყვარხარ? – არ შემიძლია, სიმართლე გითხრა, აღწერა მისი. გამოთქმა, ჩემო, ყველაფრის ძალმიძს და არც არაფრის დახატვა მიჭირს, მაგრამ სიყვარულს, მე რომ განვიცდი,მე რითაც ვცოცხლობ, მე რითაც ვიწვი, როგორ აგიწერ…მქონდეს იმედი ნეტავი რისი,როცა საკმარი არ მაქვს სიტყვები, არც მეხმარება აზრები სხვისი.
თმებში იმძლავრა სითეთრემ. იცი, თმის თეთრი ფერი თუ რა ბევრს ამბობს. თვალთაგან ცრემლი ჩამომდის ღვარად და წამწამებზე საღებავს ალბობს.
ღმერთს არ ვახსოვარ დაბადებიდან, არ გამითენა დღე ჯერ მზიანი. ვერ ამიხსნია, ნუთუ დარდისთვის ჩნდება ამ ქვეყნად ადამიანი?