Қиссаҳои Ҳаёти

Рузе мард аз кор ба хона баргашт ва аз ҳамсараш пурсид: Намози Асрро хондӣ? Зан гуфт: На, хеле хастаам, аз кор омадам ва каме истироҳат кардам. Шавҳараш гуфт: Хуб, акнун рав Намози Аср ва Шомро бихон, қабл аз ин, ки Хуфтан шавад. Фардои он руз мард ба қасди як сафари бозаргонӣ, ба дигар шаҳр парвоз кард. Ҳамсараш чанд соат баъд аз парвоз ба у занг зад, то аҳволашро ҷуё шавад, аммо шавҳараш ба тамоси у посух надод. Чандин бор пайи ҳам занг мезад, аммо касе гуширо намебардошт. Зан оҳиста-оҳиста нигарон шуд ва ҳар боре, ки ба тамосаш посух намеёфт, нигарониаш бештар мешуд. Дар зеҳнаш ҳар гуна андешаҳо пайдо шуд, ки накунад ба у ягон ҳодисае рух дода бошад. Чун ҳаргоҳе, ки шавҳараш ба

Марди набувад агар ,ки фарзанд хор аст, Бо бурдаи нон чашми сараш гар чор аст. Мард нест, хамоне, ки бигуяд занро, Дар зиндагии мову ту - Тифлат бор аст! Марде ба Худо барои фарзанд нолад, Марди дигаре зи тифлаке безор аст. Чун мард кунад тарки ч,игарбандонаш, Бо у зи дилам лаънати ман бисёр аст! Марди набувад, зи рафтани умр ои' Чун писаре, ки у ба давлат ёр аст. Эй мард, агар марди', насих,ат аз ман, Муи писарат давлати бетакрор аст!!!

Шаби Қадр асту ман қадре надорам. Чи созам? Тушаи қабре надорам. Агар имшаб ба маъшуқат расиди Худоро-дар миëни ашк дидӣ. Камеҳам назди Ӯ моро дуо кун. Камеҳам ҷои мо Ӯро садо кун Бигӯ ë раб фалонӣ рӯ сиëҳ аст. Ду дасташ холиву ғарқи гуноҳ аст. Бигӯ ë Раб Туйи дарëи ҷӯшон. Дар ин шаб раҳматат бар ӯ бипушон.

Ин кадар аз худ марав дунёи фони бигзарад. Аз чавоният маноз,ки худ чавони бигзарад. То тавони кори хайр кун даст бикшо кун дуо. Зиндагони бигзарад лек некноми нагзарад. Дасти пиронро бигиру бар ятимон хайр хох. Гар бади диди зи кас ту бад макунаш хеч гох. Мову ту мехмон хастем хар нафасро кадр кун. Хар нафасро бахри дилёби азизо сарф кун.