Ижодкор Алижон Сафар (мусофирлар)

Кимсасизлар... (дарди дунё хасрати) Тугилдим, ёнимда онам паришон, Мен учун жонини килади фидо. Хар банданг илтижо килсин кул очиб, Кимсасиз колишдан асрагин Худо! Ёлгизлик Сенга хосдир, Узингсан Раббим, Етиб бормайдими килмасам нидо. Болани хам, лолани хам, хатто толани, Кимсасиз колишдан асрагин Худо! Жуфт бергин, ризк бергин, окибат бергин, Одамлар умиди булмайди адо. Каттани, к,арини, кекса барини, Кимсасиз колишдан асрагин Худо! Бир бурда нон бергувчи булсин, Майли булса хамки ночору гадо. Дард еган холатда суянч булса бас, Кимсасиз колишдан асрагин Худо! Мен биламан бир кишини, кимсаси йукдир, Уйидан таралар йиги ва садо. Дедим холин бокиб куз ёшим билан,

Фақат «Қ» ҳарфи билан бошланадиган шеър, ўхшаса ҳузур, ўхшамаса узр дўстлар. Қалин қорлар қиш қалови, Қаҳратонлар қуш қирони, Қузғунлардан қочар қарға, Қирқда қўнди қош қирови. Қаламқошдек қалдирғочим, Қичирлайди қайрағочим. Қани қурбим қарашсайди, Қарашардим қайғудошим. Қўни қўшни қийқирарлар, Қусурлари қон қалбимга Қувончидан қаҳқаҳ қилар Қасд қиларлар қабоғимга. Қирқ қиз қараб қайғуради Қари қайин қир қуёши. Қўмондонлар қон қусарлар, Қимтинади қуролдоши. Қаён қараб қўйсам қийғир, Қийиллайди қўйлар қуюн. Қаердадир қочар қуён, Қуёнларга қишлар қийин. Қор-қировлар қочингизлар, Қуёшлардан қонсин қароқ. Қаердасан қувончларим, Қон қилмагин қил қўнғироқ! Ал

Ўтмишимнинг қора кунлари (Эрнинг зулми ва ичкиликнинг касофати, гуруҳимиз мухлисасидан аламли мактуб ўқинг...) Ассалому алайкум кадрдон укам Алижон. Сизни уз укамдек кураман сиз ёзган шерлар ва хикояларда уз такдиримни аламли кунларимни кураман йиглаб хам оламан баъзида. Мен хозир 34 ёшдаман бир углим ва бир кизим билан ёлгиз яшайман. Хужайним билан 2012 йили ажрашганман. Сабаби эса улгур ичкилик шу арокни деб гулдай умрим хаозон булди болаларим тирик етим булди, узим хам бошка турмушга чиколмайдиган булиб колдим бунга соглигим умуман кутармайди. Дадаси шунчалик куп ичкиликка берилдики уйда курпа тушак ва курук девор колди сотилиши мумкин булган хамма нарсани сотди. Мен сабр килдим чидади

Сен қайданам билар эдинг, мусофирнинг аламини, У кетарда ич-этин еб, минг энтикиб бўзлаб кетар. Ота-она, ёру жигар, қўни-қўшни хайрлашса, То манзилга етгунича билдирмаслан йиғлаб кетар. Сен қайданам билар эдинг, мусофирнинг аламини, Сочилган ризқ, насибасин термоқ бўлиб излаб кетар. Унинг дарди кулгу эмас, ёки кайфу сафоҳаммас, У оиласин тўқ тутмоқни, ўз мақсад деб кўзлаб кетар. Сен қайданам билар эдинг, мусофирнинг аламини, Ёр васлига тўймасидан юрак-бағрин тузлаб кетар, Бешикдаги боласининг дийдорини зор соғиниб, Ўз-ўзига орзуларин, армон билиб сўзлаб кетар. Сен қайданам билар эдинг, мусофирнинг аламини, Улар яшар оҳу фарёд, кўнгилу шод нолам дея. Совуқларда қотса ҳамки

Узр Она! (онажонимга) Бугун бошим тошга тегди, к,онаяпти, К,адрингизга етдим энди-хозир она. Нима к,илсам юрагингиз тинч уради, Хафа к,илиб к,уйдим сизни, узр Она. Ширин алдов к,урбонига айландим мен, К,адам ташлаяпман баъзур она. Дуст тутиндим икки юзли киборларга, Хафа к,илиб к,уйдим сизни, узр Она. Топсам бердим, ёру жу'ра, жигарим деб, Улар мендан топди доим х,узур она. Ташвишимда товонимга тикан санчди, Хафа к,илиб к,уйдим сизни, узр Она. Минг мактовдан ховуч дуо сизда утлиг', Лафсингизда яшар доим Хизр она. Хоки пойи жаннати юрт мех,рибоним, Хафа к,илиб к,уйдим сизни, узр Она. Х,ар гал юрак торингизни чертганимда, К,ирк сония утиб едим таъзир она. К,иёматга

Хиёнатчи аслида-чи ким???(Доимгиек доларб муамо барчага) Бу мавзуга қайтишим оғир, Аммо сукут сақламайман, жим. Бир савол бор ҳамон бежавоб, Хиёнатчи аслида-чи ким??? Биров айтар олифта йигит, Бошқа эса қизлар бетиним, Ағдаради айбни бир-бирин, Хиёнатчи аслида-чи ким??? Мисол айтар, юзлаб йигитлар, Қизлар санар сочидан ҳам кўп. Бевафосан дейди беаёв, Хиёнатчи аслида-чи ким??? Эмиш, йигит чиройга ошиқ, Қизлар эмиш мол-дунёсига, Ҳайронман, ким жавоб беради, Хиёнатчи аслида-чи ким??? Бу муаммо, машмашалардан, Қулоқ қизир ёнаяпти дим. Йигитларми, ё қизлар билмам, Хиёнатчи аслида-чи ким??? Фарҳод эди Ширинга содиқ, Мажнун эди Лайлининг ёри. Ўтмиш улар,ўтганлар ўтди, Хиёнатчи аслида-чи ким?

Аллоҳ имон берди, қалбларда ислом, Инъом этди юрак, Каъба ҳикмат бил. Минг тундан афзалдир, бу оқшом,бу тун, Ибодат айла-ю, охир Жаннат кир. То саҳар сажда эт, саловатлар айт, Гуноҳлар елкадан чокланиб кетсин. Ғуборли кўнгиллар шишадек ёниб, Бир йиллик савоблар покланиб кетсин. Рамазон боғ эрур, меваси ифтор, Устуни туганмас ва битмас сабр. Ойлар ичидаги ойдек улуғ тун, Муборак барчага Лайлат-ул Қадр. Кимдир олди савоб, кимдир гумроҳлик, Имони бутларга йўқдир баҳона. Кимки адо этди фарзи Таълони, Унга жаннат бўлсин икки жаҳона... Омонат жонимиз чиқса бир куни, Торлик қилмасмикан қоронғу қабр. Қабримиз эшигин очгай зора шу- Минг тундан яхшироқ Лайбат-ул Қадр...

Дўстликдаги меҳр - оқибат... -Ўзинг зўрға ўқишинга пул топяпсанку болам, нима қиласан шу ишкал ишларга аралашиб. Мана маҳалла милитсияси сени излаб келди,-дея ўксинди Моҳира опа ўғли Сарварга. -Ойи, Аҳмад яқин дўстим, уни дўппослашганига томошабин бўлолмйманку, унинг ёнини олмасам, қандай унинг ёнини олмайман? -Барибирам яхши иш бўлмади. Милитсияга боришинг керак, соат 11:00 га чақирув қоғози бор. Ишқилиб охири хайрли бўлсин-да, -дея чуқур хўрсинганча ошхона томон равона ыўлюи. Сарвар кечаги муштлашувдан «эсдалик » қолган юзиаги кўкарган жойига кўзгуда қарар экан, «кўпчилик эдинглард-да, бирма-бир бўлганларингда дўппослаб ташларди» дея пичирлади. Милитсия хонасида кечаги «қаҳрамонл