Предыдущая публикация
Габдулла ТУКАЙ
СӘРЛӘҮХӘСЕЗ
Кузгатмакчы булсаң халык күңелләрен,
Тибрәтмәкче булсаң иң нечкә кылларын,
Көйләү тиеш, әлбәт, ачы хәсрәт көен,
Кирәк түгел мәгънәсе юк көлке, уен.
Караңгыдыр, күңелсездер гомер юлы,
Бу дөньяда кем килсә дә сиңа туры,
Шиксез, аның җәрәхәтле күкрәгендә
Яшьрен генә янып яткан хәсрәт тулы.
Мескин адәм! Тыштан уйный, тыштан көлә,
Ямьсез якны уйлап куя эчтән генә.
Безнең гомер уен түгел, бәйрәм түгел,
Һич кайгысыз кеше булса — адәм түгел!
Бераз вакыт шатлык таба исрек кенә,
Үз-үзенә ачы агу эчреп кенә:
«Әмма дөнья нинди кызык, нинди хозур,
Бу дөньяда кемнәр бар, – дип, – миннән дә зур!»
*Сәрләүхәсез — исемсез (шигырь).
«Сәрләүхәсез». «Йол
ФЕДЕРИКО ГАРСИА ЛОРКА
ПЛАЧ ГИТАРЫ
Начинается
Плач гитары.
Разбивается
Чаша утра.
Начинается
Плач гитары
О, не жди от неё
Молчанья.
Не проси у неё
Молчанья!
Гитара плачет,
Как вода по наклонам — плачет,
Как ветра над снегами — плачет,
Не моли её
О молчаньи!
Так плачет закат о рассвете,
Так плачет стрела без цели,
Так песок раскалённый плачет
О прохладной красе камелий,
Так прощается с жизнью птица
Под угрозой змеиного жала.
О, гитара,
Бедная жертва
Пяти проворных кинжалов!
1921 год
Перевод Марины Цветаевой
5 июня родился ФЕДЕРИКО ГАРСИЯ ЛОРКА (1898—1936) — испанский поэт, драматург, музыкант, художник-график.
MEMENTO
Когда умираем,
уносим с собою
не просто небесную просинь,
а розовое,
голубое,
цветное.
Рассветное небо
и небо ночное.
А мне говорили,
что мёртвые
помнят лишь это —
спалённое вихрями
небо нещадного лета;
недоброе небо
и чёрного цвета.
Перевод Анатолия Гелескула
Гамил АФЗАЛ
* * *
Безнең тарих озын, үскән кызым,
Борыла-борыла аккан сулар кебек,
Һәр борылышта берәр бабаң торган,
Бу камышлар шаулый шулар кебек.
Бу басуда әбиең урак урган,
Бу болында бабаң печән чапкан,
Бу урманнар һаман шаулап торган,
Борылып-борылып сулар аккан.
Сандугачлар сайрый сиңа карап,
Ай елмаеп тора зәңгәр кичен,
Җилләр исә чәчләреңне тарап,
Ак болытлар ага синең өчен.
Безнең гомер озын, үскән улым,
Урман буйларында күксел рәшә,
Әнә сиңа мең чәчәкле болын,
Һәр бөҗәккә абый булып яшә!
Башларыннан сыйпа арышларны,
Башларыннан сыйпа куакларны,
Кабатлама безнең ялгышларны,
Кабатлама безнең гөнаһларны!
Сабантуйлар гүләп тора иде!..
Үсмер әрем исле аланда...
Уйга калам..
Ерак балачакның
Шул елларын искә алам да.
Тальян тавышлары үзәк өзеп,
Үзәннәрен яулый җәйләрнең.
Хәтфә алан, гөрли җыен-мәйдан,
Менә кайда җәйнең бар яме!
Арбаларда җырлый егет-кызлар,
Дугаларда чыңлый кыңгырау.
Юртак атлар атлый туры юлдан,
Сабантуйга түгел юл урау.
Чапкан печән, тирле ат исләре,
Хәтерләргә сеңеп калганнар...
Рәхәт иде!
Шулай истә калган,
Ашыга-ашыга җәяү барганнар.
Егет-кызлар хәзер машинада,
Тузан туздыралар юлларда.
Атлар да юк, тальян тавышы да,
Ишетелми моңлы җырлар да...
Чагыштырам: Элек, хәзер ничек
Уздырабыз милли бәйрәмне?
Сабантуйлар күптән, инде күптән,
Шашлык
Зөлфиә ХАННАНОВА
* * *
Телһеҙ, моңһоҙ мин кем инде?
Йортһоҙ-илһеҙ — мин ҡайҙа?
Ауыҙлыҡһыҙ уйҙар кеүек,
Аттар саба туғайҙа...
Аттар саба. Азатлыҡтың
Белә улар хаҡтарын.
Төнгөлөккә тышамағыҙ,
Зинһар, башҡорт аттарын!
Тышамағыҙ! Ер күп бит ул
Рәсәй тигән киңлектә.
Исмаһам, бер таңға саҡлы
Аттар сапһын иректә
Аттар сапһын иректә...
2002 йыл
Зөлфиә ХАННАНОВА
ҠУРАЙ ЙЫРЫ
Аҫыл баҡсаларҙа
Үҫмәнем.
Иҫ китерлек түгел
Төҫкә мин.
Бер мәл төптән киҫеп
Алғастын,
Тәндәремә яра
Һалғастын —
"Һыныр!" — тигәйнеләр, —
Һынманым!
"Тымыр!" — тигәйнеләр, —
Тынманым!
Күңелемдә башҡа
Ғәм ине,
Йөрәккәйем тулы
Сәм ине.
Яңғыраны йырым
Бик йыраҡ,
Ярам артҡан һайын
Моңлораҡ!
Ҡитғаларҙы бөгөн
Ураймын.
Ҡырҙа үҫкән ябай
Ҡараймын!..
Сейчас — это и есть жизнь. Сегодня длится годами. Вчера — умершее сегодня, завтра — не рожденное. Любой наш день — это всегда сегодня.
* * *
Учти и помни, что лягушка строго критикует бредовый полёт ласточки.
* * *
Никогда ничего не объясняй и не стыдись равного трепета перед бабочкой и бегемотом.
* * *
Воображение — синоним способности к открытиям.
Федерико Гарсиа Лорка (1898 — 1936)
загрузка
Показать ещё