🌾ХӮШАЕ АЗ ҲАР ГӮШАЕ🌿 📜

Агар сабрат лабрез шуду хостӣ аз мушкилоти худат бигӯи ба Оне муноҷот кун, ки метавонад онро ҳал кунад (на ба ин одамон, ки қодиранд танҳо гӯш диҳанд)

Сабру тоқат меваи имон бувад , Зикри у дар ояти Қуръон бувадар . Ҳар ки бар худ сабр дорад бе ғалад , Бандаи озодаи Раҳмон бувад . Сабр кун ҷоно Худо ҳамроҳи туст , Вар - на ан дар қалби ту шайтон бувад . Ҳарфи Аллоҳро шунав бо гуши ҷон , Ҳар киро сабр аст , Ҳақ бо он бувад .

ШУКРГУЗОРӢ Сарватманде аз утоқаш ба берун нигоҳ кард ва мардеро дид ,ки аз қуттии партовгоҳ чизеро кофтукоб дорад ва ба худ гуфт : Худоро шукр ,ки фақир нестам. Марди фақир атрофашро нигоҳ кард ва девонаеро бо рафторҳои аҷиб дар кӯча дид ва ба худ гуфт : Худоро шукр ,ки девона нестам. Он девона дар кӯча мошини ёрии таъҷилиеро дид , ки бо худ бемореро ҳамл мекард ва гуфт : Худоро шукр, ки бемор нестам. Бемор дар беморхона ҷасадеро дид ,ки ба сардхона мебурданд . Гуфт : Худоро шукр ,ки зиндаам. Фақат мурда наметавонад аз Худо шукргузорӣ кунад . Чаро имрӯз аз Худо шукур накунем ,ки як рӯзи дигар бароямон фурсати зиндагонӣ кардан додааст ? Барои ин , ки зиндагиро беҳтар фаҳмем, боя

Нам - нами борон чу ёдат кард , ёдат мекунам ,"* Чашми нозатро баҳори вард ёдат мекунам. Аз само акси ғаминамро шиносад моҳтоб, Чун туро бо моҳи шаб ҳамдард, ёдат мекунам. Он қадар пазмони чашмони ғазалсозат шудам , Бо хаёли рӯшани бегард , ёдат мекунам. Гарчӣ ғофил мондаӣ аз ёди чашмонам вале , Ҳар замон чун ошиқи шабгард , ёдат мекунам. Дар миёни садҳазорон як туӣ танҳотарин , Ман туро, танҳо туро чун фард , ёдат мекунам. Як зани боиффатам , аҳду вафо дорам ба дил , Шабнами барги гулам , эй мард , ёдат мекунам. Ранг мебахшад нигоҳат бар гули рухсори ман , Бе нигоҳат ҳамчу барги зард , ёдат мекунам.

Ишқ - ин гирифтани меҳр аст . Бар иваз - баргардонидани он бо садоқати фаровон , аҳд бар қавл аст , ки бо нияти холису фурутани бояд анҷом бигирад.

Эй поизи зарринпайк ! Дӯст дорам рамзи поизи рамзбахшро чун аз осмони шохи дарахтон баргҳои рангоранги каҳваи тиллоиву арғувони ба сару рӯй пош медиҳи. Ин маросими шоҳона нағмаи баргҳо , ларзишу тобхурии онҳо ба қалби ман ҷаҳони зебои зиндагиро муҷалло ба ҷилва меорад. Ва ба қалб эҳсоси сарсабзи , хушнуди шукуфои армуғон мекуни . Бо тобиши нозуку нафис ҳаракату ларзиши баргҳои хазони рӯи замин афтода , маро хушнудии осмони мебахшӣ . Ҳар донае, ки ба замин афтода рӯзе сабз мегардад. Хушае, муғчае , гули нашукуфта тадриҷан ба ҳадди киёми пухтараси рушду нумӯъ мерасад ва дар давраи шукуфои , сабзиш олами моро шукуфои музайян месозанд. Барг нопадид намегардад, танҳо соли дигар

Дар байни мардуми Шарқ маҳфуми чой , чойнушӣ худ як ҷанбаи фалсафӣ ва ахлоқӣ дорад. Бо баҳонаи чой нӯшудан ё даъват ба як пиёла чой мардум ба дидори ҳамдигар мешитобанд. Сари як пиёла чой муошират , сӯҳбат ва машварати дустӣ сурат мегирад. Чойи хуштамъ , асари гиёҳбахшии он ба сӯҳбати ширини дӯстон ҳаловати хос зам менамояд. Дар ин гуна сӯҳбати самимона ва ҷонии дӯстон гоҳо масъалаҳои муҳими зиндагӣ, тақдиру насиба ҳал мегардад. Ва ҳар боре ,ки шахси чойкаш бо чеҳраи хандон , бо нигоҳи пур аз мамнунияту эҳтиром чой дар даст ба меҳмон дароз мекунад , чеҳраи меҳмон гул мекунад. Шуморо ба як пиёла чой даъват менамоем.... Сурғаи мо : Маҳаллаи ОШИҚОН... Хиёбони МЕҲРУБОН... Г