Kimsən sən?...Sən bir şeirsənmi hər misrada qəlbimə dolan?...Sən bir xəyalsanmı ruhumda qalan?...Sən bir əfsanəsənmi ömrümə yazılan?...Yoxsa sən nəfəsimsən məni həyata bağlayan?...Axı kimsən sən?...Niyə çıxmırsan qəlbimdən,niyə azad etmirsən ürəyimi,axı kimsən sən?... Unutmaq istəyirəm,amma unuda bilmirəm...Gah bulud olursan kölqəm kimi arxamda,gah yağış olursan göz yaşı kimi bəbəklərimdə...Axı kimsən sən...Əllərim səni yazır,qəlbim quş olub sənə doğru gəlir...Hər səs sənin səsin olub dolur qulaqlarıma...Hər söz sənin sözlərin olub düzülür sətrlərə,hər nəğmə sən olub səslənir ruhumda...Alıb götürmüsən məni məndən...Alıb aparmısan ruhumu bədənimdən...Niyə axı niyə,kimsən sən?...V.B...
Və bunun da ferqinə vardım ki, bəzən keçmişin hissləri insanı narahat edə bilirmiş, unutmaq deyil öyrəşmək lazımdır, amma bir yerə qədərmiş...
Çünki herşeyin bir yalan olduğunu öyrendim...