Ողջույն՝աշխարհի ամենագեղ, սիրագորով ու թախծանուշ նայվացքով, իմ սիրելի, հայոց Մայրեր: Քիչ ուշացումով, սակայն սիրով լի սրտով շնորհավորում եմ ձեզ,այս դալարաբեր, գարնանաշունչ օրվա,ապրիլի յոթի ,Մայրության և գեղեցկության տոնի առիթով, ցանկանում եմ ձեզ հոգու Խաղաղություն և խնդություն ,արևաշող, կապույտ երկինք:Սիրում եմ ձեզ...
Ա՜խ,այս գիշեր մորս տեսա երազում,
Լուսնկան,զերդ արեգակ էր լուսարձակ,
Մի ձագուկ կար նրա կրծքի դրախտում
Խայտուն, ինչպես մավի լճին ծեթ կոհակ:
Այնպես էլ չեր ծերացել իմ սրբուհին
Նույն ժպիտն էր՝ բարության ծով աչքերում,
Նույն այտերից ծիրանավառ ու նրբին
Ասես՝ բալասան էր կաթում մեղրագույն:
Կապույտ առուն համբույր քաղած լուսնյակից
Երփնել էր յուր ալիքները ոսկեգույն,
Հանց գոհարե ո
Երջանկությունս, զերթ փիրուզե քուլա
Ճախր է տալիս պոկված մայր ամպից,
Մերթ վայրէջքում է քար կրծքիս վրա
Մերթ հեգնում, կախված երկնի շուրթերից:
Սիրտս դարձել է աշնան բույն դատարկ
Յուր ներող ծիծռան դարձին միշտ կարոտ,
Շուրջը սև մուժի նման ,ամբոխված
Ագռավներն են գեթ կռավում գարշոտ:
Ուրախությունս, իբրև խաս մահիկ
Գեթ գիշերներն է կյանքիս այցելուն,
Գեթ երազում է, սիրտս թափառիկ
Քաղում հայրենուս համբույրը ներհուն:
Ես տարագիր եմ,արևս դժգույն
Որբացած սիրտս խորթ մայրի գրկում,
Կյանքս,ինչպես մոմ ,բախտիս բուրվառում
Կարոտ է մաշում, հալչում օրնիբուն:
Ախ,մարե՜ք հավետ զօրեր իմ կյանքի
Թող ընդմիշտ տիրի գիշերն ինձ խավար,
Ես երազներիս հույսին եմ գերի
Չունի այլ հնար հոգիս թախծալար:
Արտավան Ս
Արի քույր իմ,ջերմ զրուցե՜նք կարոտ հոգու լարերով,
Քայլե՜նք շավղով մեր անցյալի,ճախրե՜նք հուշի թևերով,
Ես՝ խորթ գրկից հեռաստանի՜,դալուկ, թախծոտ մրմունջով,
Դու ՝ գգվանքո՜ւմ հայրենիքի,նրա քաղցր կարկաչով:
Գիտեմ,հիմա կարցունքոտվեն աչքերը քո բարելից,
Որ խուժեցի հոգուդ այգին հանկարծակի ու հեռվից,
Ասա՜, քույր իմ ի՞նչ են գոչում լեռները մեր՝ բարձունքից,
Ի՞նչ են պատմու՜մ հովերն անուշ սուլող նրանց թիկունքից:
Ասա՝ դուղու՞մ է դեռ հո՜ղը անցած աշնան հողմերից,
Ողբու՞մ է դեռ երկի՜նքն հայոց,այն մահարկու հարվածից,
Ի՞նչ են սուլում հանդերը մեր գալիք,վաղվա օրվանից,
Ի՞նչ են կանչում հավքերն աշնան գու՞յժ, թե՞ համբավ խնդալից:
Ասա՝ քույր իմ ինչ է հագել Արմաղանն իմ սրբազան,
Ի՞նչ գույնով է երփնել նրան բնութ
Հե՜յ, ուր փախար պատանության անսանձ ձի
Հուր հրեղեն նժույգ վայրի, լեռնակա՜ն,
Ե՞րբ մոխրացան կայծակները հրալի
Արձակվող քո սմբակներից բոցկլտան:
Ո՞վ է հիմա ասպետն այն սեգ,սխրալի
Նստած՝ առույգ,ամենազոր միջկունքիդ,
Ո՞ւմ ես տանում դե՜պի ծեգը լուսալի
Թողած ինձ մութ մայրամուտում թիկունքիդ:
Վերադարձիր, իմ թարմության հանգրվան
Գեթ մի պահ տար ինձ աշխարհն այն հեքիաթի ,
Ուր երբեմնի,դրախտի այգուց մայրական
Դու՜րս ելա ես,թնդաց ճիչը երկունքի:
Հե՜յ, իմ դալար կյանքի հավքեր պանծալի
Ո՞ւր չվեցիք, այդպես արագ հեռացաք,
Թևեցիք դե՜պ ծերպերն ի վեր լեռների
Թողնելով ինձ ծոցում վիհերի անտակ:
Ետ թևածեք իմ մաքրության փարոսներ
Խոյացեք դե՜պ անդունդները անհատակ,
Այնտեղ բանտած կյանքս որբ ու տնավեր
Տարե՜ք՝ձեզ հետ մի պահ
Սե՜ր է կաթում երկնի լաջվարդ աչքերից
Հալածվել է ձմեռը արփու շողքերից
Թաց վերմակն ուսերին անցնում է անդե՜ն
Բաց դռներդ սիրտ իմ, գարո՜ւն է արդեն:
Կռունկներն են կանչո՜ւմ մավի եթերքից
Ավետիս են բերել հայրենի հողից,
Տես՝ այնտեղ լողում է մի լուսե ծվեն
Բաց դռներդ սիրտ իմ, գարո՜ւն է արդեն:
Երբ աշնան չուն տարավ հույսդ քեզանից
Կարկամեցիր հյուսիսի գրկում դառնալից,
Լսիր դու մեղեդի՜ն ծորող՝ երկնքեն
Ապաքինվիր սիրտ իմ,գարո՜ւն է նորեն:
Բաց աչքերդ սիրտ իմ, ելիր թմբիրից
Խոստում քաղիր, երգուն հավքերեն լեզվից,
Որ գալիք աշունքին քեզ թևեր շինեն
Երամի հետ տանեն բույնդ քարեղեն:
Աչքերդ միշտ տամուկ, հեգ,արցունքալից
Տառապում ես անդուլ, էրվում կարոտից,
Բաժանությունն է տոչորում քեզ,ինչպես գեհեն
Տոկա՝ սիրտ իմ,
Երբեմնի կյանքս, հանց զվարթ գետակ
Շոյելով յուր դալար ափերը ծաղկուն,
Գլորվում էր անզուսպ,տաշելով հատակ
Սահանքին տանելով երգ ու հաշտություն:
Ծով անրջանքով արբած բովանդակ
Խայտում էր շաղ տալով ծամերը փրփրուն,
Անտեսելով օրեր,տարիք,ժամանակ
Փախչում էր, լքելով հոգս ու դառնություն:
Եվ՝ահա անկարկաչ,խայտանք ու կոհակ
Հետևում հար թողած հունն իր դատարկուն,
Կորցնելով սնուցող աղբյուրները հստակ
Լճացած՝ քաշում է դառն միայնություն:
Երբ հետհայաց եմ նետում հունիս անբնակ
Ցամաքած ակունքն է ինձ ձեռքով անում,
Հասկանում եմ, բախտին էր կյանքս հպատակ,
Իսկ ջանքս պատրանք էր և ունայնություն:
Արտավան Ս
Դու քո բարձրից ցած մի իջիր,պինդ մնա հոգիս
Դառնության համը դու ցածում կզգաս,
Ցած՝այսինքն նսեմ,ստոր ու վայիս
Գահավիժես այնժամ խոսքս կհասկանաս:
Ի վերուստ տրված է քեզ բնություն ուրույն
Վերնայինն է նրա մեջ վրձնել քո ուղին,
Դու եսիդ հետ կազմիր անխախտ միություն
Լոկ փրփուրն է լողում համընթաց հոսքին:
Թե' անկամ հետևես այլոց արշավին
Կյանքդ կնմանվի գետն ընկած փայտի,
Ամբոխը մի սուրու է հպատակ այծին
Սպանդանոցն է վերջին կետը ոչխարի:
Հավատարիմ մնա կամքիդ սեփական
Հույս փայփայիր գեթ Աստծո տաճարում,
Հավատքն է փրկօղակը ծովում փորձության
Անհավատք կխղեդվես նրա հորձանքում:
Գիտցիր մի օր կլքի քեզ բախտդ տիրակալ
Անցողիկ են ամենքը,այս լացի կյանքում,
Քամին էլ է անցորդ,սակայն թվացյալ
Անցելուց թիկունքում հետ
Մարմանդեցին հողմ ու մրրիկ, դարձան զեփյուռ զովասուն,
Փողփողացին զմրուխտավարս անդաստանները ծաղկուն,
Ճերմակիրան կեչիների լսվեց թովիչ սոսավյուն
Հմայվեցի ուշքով համակ,Հոգիս մնաց խռովուն:
Ամեն սոխակ յուր վարդ ունի՝ նրա գովքն է գեղգեղում,
Իրեն պատկանած այգում է հոգու զարդերը շաղում,
Ես՝ որքան էլ ապաստարան ընտրեմ հարմար, իմ հոգուն
Չի հանդարտվի նա ոչմի պահ ճամփաներիս թափառուն:
Ամեն տեղ է բնությունը հրաշքներով առլեցուն
Ծառ ու ծաղկով ալ ու ալվան, առվակներով կարկաչուն,
Ամեն տեղ է մայրն իր ձագին սիրով արբած գուրգուրում
Ա՜խ, իմ հոգին անմայր ձագ է բնազուրկ ու մոլորուն:
Ծննդավայրն է հոգու մայրը, այնտեղ է նա դրախտում
Խորթ ափերի սառնոտ գրկում չկա պաշար հոգեսուն,
Հայրենիքիս գրկում, որքան ձագու
Անցել է կյանքիս փայլուն կեսօրը,
Մռայլ երեկոն գիրկն է իր կանչում,
Հոգուս արևի պայծառ շողերը
Լուծվում են դանդաղ մութ խավարներում։
Պարտեզում իմ կանաչ, ջահել օրերի
Վարդ ու ծաղիկները խոնարհ են եկել,
Փոխարեն հոտավետ, անուշ բուրմունքի
Ճահիճների գարշ հոտով են լցվել։
Դեռ՝ երեկ էր, որ այգուս մեջ կանգնած
Կանաչ ծառ էի պտղատու, դալար,
Այսօր ճյուղերս մերկ ու չորացած,
Ծաղկելու, երբեք էլ չունեմ հնար։
Կարծես՝ երեկ էր մայրիկս անգին
Ինձ իր քաղցրահամ կաթով էր սնում,
Այսօր ճերմակն է նստել իմ գլխին,
Կյանքիս աշունն է շուրջս պտտվում։
Երանի հետ գային օրերը կրկին
Մանուկ հասակիս մի ակնթարթով,
Գլուխս դրած մայրիկիս ծնկին
Քնած մնայի ես հավերժ քնով!!!
Արտավան Սահակյան!
Напишите, что Вы ищете, и мы постараемся это найти!
Левая колонка
О группе
Просьба, не оскорблять собеседников. Оскорбления в адрес первых лиц государства, государственного флага, гимна и герба,- караются администрацией группы.