ХИКОЁТИ ТАМСИЛЙ

Дар замони гузашта навчавоне барои касби илму дониш рохи сафарро дар пеш гирифт. Модараш ба у гуфт: Фарзандам харгиз дуруг нагуи. Зеро начот дар рости аст, гар чи инсон бо рост гуфтан ба халокат бирасад. Модар сад динор ба фарзандаш дод. Навчавон рохи сафарро дар пеш гирифт ва ба биёбоне расид. Дар рох теъдоде дуздон ба у бархурданд. Ба у гуфтанд: Оё хамрохат пул дори? Чавон гуфт: сад динор хамрохам мебошад. Дуздхо аз кори у дар шигифт шуданд ва таачуб намуданд, зеро мардум вакте дуздхоро мебинанд, пулхояшонро пинхон мекунанд ва мегуянд:Пуле бо мо нест. Дуздон хандиданд ва гуфтанд: Моро масхара мекуни? Донишомузи навчавон гуфт: Нахандед ин микдор пул хамрохи ман аст. Дуз #СидкуРостй

КИССАИ ЧАВОНИ РОСТГУЙ. Дар замони гузашта навчавоне барои касби илму дониш рохи сафарро дар пеш гирифт. Модараш ба у гуфт: Фарзандам харгиз дуруг нагуи. Зеро начот дар рости аст, гар чи инсон бо рост гуфтан ба халокат бирасад. Модар сад динор ба фарзандаш дод. Навчавон рохи сафарро дар пеш гирифт ва ба биёбоне расид. Дар рох теъдоде дуздон ба у бархурданд. Ба у гуфтанд: Оё хамрохат пул дори? Чавон гуфт: сад динор хамрохам мебошад. Дуздхо аз кори у дар шигифт шуданд ва таачуб намуданд, зеро мардум вакте дуздхоро мебинанд, пулхояшонро пинхон мекунанд ва мегуянд:Пуле бо мо нест. Дуздон хандиданд ва гуфтанд: Моро масхара мекуни? Донишомузи навчавон гуфт: Нахандед ин

Марде бо писараш дар чое мешинанд ва мард дасти худро руи китфони писараш мегузораду мегуяд: - Писарам, ман зурам ё ту? Писар мегуяд - Ман зурам. Мард хайрон мешавад ва боз мепурсад: -Писарам ман зурам ё ту? Боз писар мегуяд " ман зурам" Мард газаболуд мешаваду дасти худро аз руи китфони писараш бардошта боз мепурсад: -Писарам ман зурам ё ту? Писар сари худро хам карда мегуяд: - Шумо зуред ПАДАР! Мард хайрон мешаваду мегуяд - Барои чи ин дафъа гуфти "Шумо зуред?" Писар мегуяд: - ВАКТЕ ГУФТАМ МАН ЗУРАМ ДАСТОНИ ШУМО РУИ КИТФОНИ МАН БУД, ВАКТЕ ШУМО ДАСТ АЗ РУИ КИТФОНИ МАН БАРДОШТЕД, МАН БЕ ШУМО ХЕЧАМ ПАДАР!!!

Замоне ҷавони бадхӯе зиндагӣ мекард. Рӯзе падараш ба ӯ халтае пур аз мех ва тахтае дод ва ба ӯ гӯфт: -Хар вақте, ки бо ягон рафиқат муноқиша кардӣ ба ин тахта мехеро насб кун. Ҷавон дар рӯзи аввал ба тахта 37 мех зад, вале дар рӯзҳо ва ҳафтаҳои дигар кӯшиш мекард то ба тахта мехҳои камтар занад. Ниҳоят вақте омад, ки акнун ба тахта ҳеҷ мех намезад ва ин ҳолатро ба падараш омада хабар дод. Падар писарро боз назди ҳамон тахта овард ва гуфт: -Акнун аз ин рӯз сар карда барои ҳар рӯзе, ки бо рафиқонат муноқиша намекуниӣ аз ин тахта мехеро баркан. Рӯзҳо паси сар мешуданд ва рӯзе омад, ки акнун дар болои тахта ягон мех намонда буд. Падар ба писараш гуфт: -Офарин, бисёр мув

Боре як Шайхе назди як Подшохе меояд ва дар давоми сухбаташ мегуяд!Эй Подшох дар хамма маврид аз Худо тарс зеро ки Худо туро мебинад! Ин сухани Шайх ба Подшохи мутакаббир сахт мерасад. Баьдан Подшох ба хизматгоронаш мегуяд,ки палангеро се руз таоме надихед ва бади се руз ин Шайхро ба пеши паланг партоянд!Се руз аз байн мегузарад хизматгорони Подшох Шайхро ба хонаи паланг мепартоянд.Рузи дигар барои холи Шайхро бинем ва пора-пора шудани Шайхро ба Подшох хабар дихем гуфта ба пеши хонаи паланг меоянд.Хизматгорон вакте,ки дарро мекушоянд Шайх ва палангро дар холати сачда мебинанд. Дар тааччуб афтода зуд ба Подшох хабар медиханд.Подшохам дар тааччуб афтода шайхро ба наздаш даьв

ҚиссаСайёде се духтар дошт ва ҳамеша ризқи онхоро бо шикори моҳӣ таъмин мекард. Одаташ чунин буд, ки ҳар руз яке аз онҳоро бо худ мебурд, то дар шикори моҳӣ барояш ёрӣ расонад. Рузе сайёд хамроҳи аҳли хонаводааш хурок мехурданд(яъне моҳӣ ), падар ба ҷониби духтарон гуфт: «Моҳӣ танҳо он замон дар тури сайёд мезанад, ки аз зикри Худо дар ғафлат мемонад.» Яке аз духтарон бо тааҷҷуб гуфт: «Падарҷон! Оё ба ҷуз инсон махлуқони дигар ҳам зикри Худо мекунанд?» Падар гуфт: «Хамоно ҳамаи махлуқоти Худованд тасбеҳи Худоро мегуян ва бар ин амр эътиқот доранд, ки Худованд онҳоро мешунавад ва у холиқи онҳост.» Духтарак гуфт: «Падарҷон! Вале мо садои онҳоро намешунавем?» Падар табассуме

Ривоят мекунанд, ки замоне дар як оила зану шавҳар аҳлона ва хушу хуррам мезистанд. Мард ҳар саҳар бо дуои неки занаш аз хона берун мешуду барои таъмини оила то шом меҳнат мекард. Зан бошад баъди гусели шавҳараш аз паи рӯфтану шустан, пухтану дӯхтан ва тарбияи фарзандон машғул мешуд. Ин зан ончунон тақводору поксиришт буд, ки ҳатто як сӯзану як каф намакро бе иҷозати шавҳар ба касе намедоду бе ризоияташ аз дари ҳавлӣ берун қадам намениҳод. Хислати ҳамидаю аҷиби ин зан боз дар ин буд, ки аз хоб бо калимаи “Бисмиллоҳи раҳмони раҳим” чашм боз карда, аз ҷойгаҳ мехесту ба ҳамаи кор бо талаффузи ин се калима даст зада шурӯъ мекард. Боре шавҳараш шӯхиомез пурсид: -Занакҷон, чаро и

Дар замони қадим ду нафар ба сафар баромаданд, бар қавме дучор шуданд, он қавм барои ҳеҷ мусофир иҷозати гузаштанро аз онҷо намедоданд,магар дар сурате иҷозат медоданд, ки он мусофир барои буташон як зиндаҷонро қурбонӣ кунанд, он қавм барои яке аз ин ду мусофир гуфтанд: Барои бути мо қурбонӣ кун, он мусофир гуфт: Чй чизро барояш қурбонӣ кунам, ман чизе надорам,ки барояш қурбонӣ кунам, онҳо гуфтанд: Як магасро барояш қурбонӣ кун, он мусофир як магаси зиндаро пайдо кард ва барояш қурбонӣ кард.Пайғамбари Худо (с) мегуяд: Ин мусофир дохили дузах шуд, чаро ки қурбонӣ ибодат аст ва он мусофир барои ғайри Аллоҳ Таъоло қурбонӣ кард. Боз он қавм барои рафиқаш гуфтанд: ту ҳам барои

ҚИССАДуое, ки зуд мустаҷоб гардид. Ҳангоми намози зуҳр дар ҳарами Макка ва зери утоқи муазинон пас аз иқомаи намоз яке аз бародарон ба ман ишора кард то барои пур кардани сафи намоз дар канори ӯ биистам. Ман ҳам пеш омадам. Пас аз итмоми намоз каме оқибтар рафтам то битавонам чаҳорзону нишаста тасбеҳотамро дар осоиш анҷом диҳам. Нигоҳам ба марде афтод, ки аз зоҳираш маълум буд аз фуқарои ҳарам аст. Бо хушуи тамом дастонашро баланд карда буд ва дуо мекард. Дастамро даруни ҷебам карда ва аз миёни пулҳое, ки онҷо буд 5 риёл бардошта ва дастамро мушт кардам ба у наздик шуда ва дастамро барои салом дароз кардам ва пул дар кафи дастам буд у низ салом кард ва пулро эҳсос намуд да

Қиссаи ду бародар. Дар як оила ду бародар буданд.Баъди хатми мактаби миёна,бародари хурдияш ба донишгох,и Исломй дохил шуд ва бародари калонияш ба донишгох,и тиббй. Бародарон донишгох,х,оро хатм карданд ва яке х,акими бузурги рох,и Ислом гашт ва дигаре табиби машх,ур шуд. Як руз х,аким барои табиб К,уръоне тух,фа кард ва гуфт, аз дарсх,ои ин китоб дар зиндагиат истифода бар. Табиб К,уръонро гирифту накушода ба фарзандонаш чунин амр кард, вак,те, ки ман вафот кардам оятх,ои ин китобро дар сари к,абри ман к,ироат намоед, то ки шафоаташ ба ман расад. Х,аким аз ин рафтори бародараш бохабар шуду гамгин гашт. Рузе х,аким бемор шуд ва бародари табибаш барои аёдаташ омада,ба у як