Предыдущая публикация
გალაკტიონი მჯდარა თავისთვის ერთ- ერთი დუქნის კუთხეში.
რა თქმა უნდა, უფულო, ჯიბე გამოფხეკილი, ერთი ბოთლი ღვინის ამარა. დასაყოლებელიც არაფერი ჰქონია.
ვიღაც ნაძირლებმა მისი დაცინვა გადაწყვიტეს და ოფიციანტის ხელით ორი ცალი პომიდორი, შუაში ერთი კიტრი და ბლომად მწვანილი შესაბამისი განლაგებით მიართვეს თეფშზე.
ნახა გალაკტიონმა მირთმეული, ადგა ფეხზე, აიღო ჭიქა და სამადლობელი მიუგო :
"ეს ნობათი გრძნობით სავსე,
რომ მომართვი ნეტავ ვინ ხარ?
ჩემს ყ..ს როგორ მიამსგავსე ,
ალბათ სადმე მომიტ...ხარ !!!" 
ზუსტად ვერავინ ამბობს, რას უკავშირდებოდა ლეგენდა, რომ 7 მაისს თბილისში წვიმა თუ მოვიდოდა, ეს ბედნიერებას და სიკეთეს მოიტანდა. ამისათვის საგანგებოდ ემზადებოდა ქალაქი - ბანზე ჭრელ ფარდაგებს გადმოფენდნენ, სუფრებს შლიდნენ, მღეროდნენ, ცეკვავდნენ, ლექსებს ამბობდნენ და ზეცას წვიმას შესთხოვდნენ, თუნდაც ერთ წვეთ წვიმას, გასათხოვრები თმებს იშლიდნენ, წვიმით სველდებოდნენ და სჯეროდათ, რომ ასე საბედოს მალე იპოვიდნენ, შვიდი მაისის წვიმა 7 მარცვალს რომ მოხვდეს, 7 ჰექტარ ყანად იქცევაო! ბევრ სხვასაც ამბობდნენ ამ ლეგენდის მომსწრენი და 7 მაისის ბედნიერების წვიმას მთელი წელი ელოდნენ...
დღეს 7 მაისია, დილიდან გადაუღებლად წვიმს.
ბედნიერებას ეწვიმოს ამ ქვეყანაში და ასეც იქნება!!!
მე წავედი 
ფეხი გააჩერეო
загрузка
Показать ещёЛевая колонка
О группе
ერთი მინდოდა მხოლოდ რომ მეთქვა,
ცხოვრება ჩვენი მართლაც რთულია,
მაგრამ ეს უნდა გვახსოვდეს ყველას,
დარაბებს მიღმა გაზაფხულია........
Скрыть информацию
Фото из альбомов
Ссылки на группу
1 461 участник