1.У гэтым годзе шмат буслоў
Да вескі прыляцела.
Будуюць саюе гнёзды зноў
Старанна,шчыра,смела!
2.Цягае голле на стаўбы-
З надзеяю- цыбаты:
“Бусліху прывяду сюды
І будуць бусляняты.!
3.Буду карміць іх,берагчы
У непагадзь,спякоту..
І белым днём,і ўначы
Дарыць сваю заботу…
4.Сцягну балоты і палі-
Там жабам не схавацца.
Каб мае любыя маглі
Расці,сіл набірацца !”
5.Ну,чыстакрлўны беларус!
Майго менталітэту!
Стаю! Няхай хоць землятрус!
Няхай хоць канец свету!
5….Вось… расплылося да слязы
Буслінае натхненне…
Цаню ў маўчанні галасы
І ў жыцці імгненне…
05.41. Г. Брэзіна
1.Чырвонай ніткаю прышыта
Мая душа к тваёй душы.
Нішто агульнага,нібыта.
І ў той час- няма мяжы.
2.Дыхання свет,душы размова
І неспатканні між бяроз.
Дзе проста позірк замест слова
І ад яго нібы мароз.
3.Пяшчоты сон,надзеі крылы
Судакрананні толькі душ.
І не каханы,але мілы,
Але навошта і чаму ж?!
4.Чубаты дзень і вечар сціплы,
Дзе многа слоў у цішыні.
А ён натхнены і ахрыплы
На пальцах лічыць нашы дні.
5.Пачуцці -хвалі,людзі кажуць…
Па-мойму ж -сэнс усяго жыцця.
Чырвонай ніткай так прывяжуць!
Мо і не трэба б. А хаця…
01.56. Г.Брэзіна
1.Верш сур’ёзны хоча напісацца,
Тыча ў руку ручку і лісты.
А мне проста хочацца смяяцца
І сказаць:” Ды адчапіся ты!”.
2.Сёння я зусім не на сур’ёзе,
На арэлях думак і надзей…
Йдзі і не патупвай на парозе,
Вунь вакол яшчэ колькі людзей.
3.Пахадзі пад вокнамі,паслухай
Хто аб чым гаворыць у цішы.
На “ сур’ёз” у мяне сёння няпруха.
Калі хочаш,так і запішы.
4.Прыйдзеш заўтра, толькі не ўночы
Як цяпер. Ты дзе шмуліўся ўдзень?!
Вунь без сну папухлі ўжо вочы
І ў галаве як авадзень.
5.Не прагнаць цябе,мой верш сур’ёзны.
Кінь прылады ды хадзі лягай.
Ты такі натомлены і млосны,
Як і я… Дабранач. Хутка май…
01.43 мін. Г.Брэзіна.