Памяці Яўгеніі Янішчыц
Успаміны пра Жэню?
Даруйце, але...
Я ня здолею іх напісаць.
Сэрца вугаль-графіт
даастатку скрышыўся,
ад жалю разьмяклы.
Я хацеў бы адно –
калі дойдзе мой голас –
ёй ціха сказаць:
«Кепска, Жэнечка...
Долю здабыць Беларусі
ня можам ніяк мы...»
Нiл Гiлевiч
Комментарии 7
Загадкава плыве над галавой.
Смяюся я:
вясёлая дзяўчынка,
Як матылёк,
ляціць над кладкай той…
Як добра ёй журыцца беспрычынна!
Да твару ёй і лета, і зіма…
Усміхнуся я:
яшчэ бяжыць дзяўчынка
Па кладцы той, якой даўно няма...
Яўгенія Янiшчыц
Мая любiмая ЖЭНЕЧКА...
Люблю яе вершы!!!
Вельмi!
Ты паклiч мяне.Пазавi...
Там заблудзiмся
У хмельных травах...