Ахду вафо

Бо барги рухсори гулат, эй гулбадан, хорам макун, Нози ғаматро лоиқам, сӯзон дар норам макун! Озурдаи ишқи туам, н-озору зориро бубин, Зоре чу ман кам бошадат, бисёр озорам макун! Сар бохтам ман бо сарат, сарро нагирам аз дарат, Сардори ишқи бесарам, сардори сардорам макун. Тӯли каманди кокулат дастам зи дин кӯтоҳ кард, Бо хоки поят, эй санам, ҷуз зулф зуннорам макун. Ҷайби қабо кардам қабо якбора аз пайғоми ту, Монанди аҳвалтинатон ду дидаро чорам макун. Омӯхтам дарси ғамат, пур шуд маро дар сина ғам, Дар синаи ман шуд ғамат, дар сина такрорам макун. Наврас гуло, бо оразат дил додаму орӣ шудам, Монанди холи оризӣ аз бедилӣ орам макун. Манн Туғрали зори туам, ёрам, на ағёри туам, Эй ёр, агар

Эй луъбати хандон лаби лаълат ки мазидаст В-эй боги латофат бари руят ки газидаст Зеботар аз ин сайд хама умр накардаст Ширинтар аз ин харбуза харгиз набуридаст Бисер тавкуф накунад меапи пурбор Чун ъом бидонист ки ширину расидаст Некаст ки девор ба як бор бияфтод То хеч кас ин бог нагуи ки надидаст Эй Хизр халолат накунад чашмаи хайвон Дони ки Сикандар ба чи мехнат талабидаст Ин хуни касе рехтаи е майи сурхаст Е тути сиехаст ки бар чома чакидаст Гул низ дар ин хафта дахан боз намекард В-имруз насими сахараш парда даридаст Рафт он ки фукоъ аз ту кашоянд дигарбор Моро бас аз ин куза ки бегона макидаст Саъди дари бустони хавои дигаре зан Ин кишта рахо кун ки дар ин гала чарида