Бидгатьче әл-Кәүсәр елгасы яныннан куылачак
Имам Мөслимнең (Аллаһ аңа рәхимле булсын) нәрсә тапшырганын тыңлагыз. Ул бу хәдисне Пәйгамбәребезнең (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын) сәхабәләреннән берсе — Әнәс ибн Мәлик тапшыра, ул әйтә:
بيْنَا رَسولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عليه وسلَّمَ ذَاتَ يَومٍ بيْنَ أظْهُرِنَا إذْ أغْفَى إغْفَاءَةً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ مُتَبَسِّمًا
«Бервакыт Пәйгамбәребез (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын) безнең арада иде һәм кыска гына вакытка йоклап китте (ягъни аны кыска вакытка йокы басты), аннан елмаеп башын күтәрде.
Кешеләр әйттеләр:
ما أضْحَكَكَ يا رَسولَ اللهِ؟
“Әй Аллаһның Илчесе, ни сәбәпле көләсең (елмаясың)?”
Пәйгамбәребез (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын) әйтте:
أُنْزِلَتْ عَلَيَّ آنِفًا سُورَةٌ
“Миңа күптән түгел генә бер сүрә иңдерелде”.
فَقَرَأَ — шуннан укыды (Пәйгамбәребез (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын)):
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ * فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ * إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ
“Мәрхәмәтлек Иясе һәм Рәхимле Аллаһ исеме белән
Без сиңа Кәүсәр бирдек. Раббыңа намаз укы һәм корбан чал! Сиңа нәфрәт итүчең — үзе нәселсез»
(Коръән, «Кәүсәр» сүрәсе, 108:1-3).
Пәйгамбәребез (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын) шуны укыды һәм сорады:
أتَدْرُونَ ما الكَوْثَرُ؟
“Сез әл-Кәүсәрнең нәрсә икәнен беләсезме?”
Алар әйттеләр:
اللَّهُ ورَسولُهُ أعْلَمُ
“Аллаһ һәм Аның Илчесе (Әл-Кәүсәрнең нәрсә икәнен) белүчерәк”
Пәйгамбәребез (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын) аларга болай диде:
فإنَّه نَهْرٌ وعَدَنِيهِ رَبِّي عزَّ وجلَّ، عليه خَيْرٌ كَثِيرٌ، هو حَوْضٌ تَرِدُ عليه أُمَّتي يَومَ القِيَامَةِ، آنِيَتُهُ عَدَدُ النُّجُومِ
“Хаклыкта, бу миңа Раббым Аллаһ вәгъдә иткән елга. Анда күп нигъмәтләр бар. Бу Кыямәт көнендә минем өммәтем киләчәк Сулык. Ул Сулыкның савытлары йолдызлар саны кадәр булыр”.
Аннан Пәйгамбәребез (Аллаһның аңа салаваты һәм сәламе булсын) болай ди:
فيُخْتَلَجُ العَبْدُ منهمْ، فأقُولُ: رَبِّ، إنَّه مِن أُمَّتي
“Ул Сулыктан куылачак (бәндәләрнең берсе, шул кешеләр арасыннан) кеше булыр, мин: «Я Раббым! Бу кеше минем өммәтемнән», — дип әйтермен”.
فيَقولُ — (Аллаһы Тәгалә) җавап итеп:
ما تَدْرِي ما أحْدَثَتْ بَعْدَكَ
«Алар (ягъни синең өммәтеңнән кайбер кешеләр) синнән соң нәрсә уйлап чыгарганнарын (яки нәрсә эшләгәннәрен) син белмисең».
Бу хәдисне Мөслим (400) тапшырган.
Комментарии 15