Предыдущая публикация
Чарговы этап конкурсу “Што б гэта значыла?”
Чакаем вашых цікавых і арыгінальных подпісаў да здымка Жанны Волк-Леановіч!Свае варыянты подпісаў да здымка
дасылайце ў рэдакцыю на звычайны 
(Астравец, вуліца Энгельса, 2А) ці электронны 
ostrov_red@ostrovets.by адрасы, пакідайце ў паведамленнях у групах «АП» у сацыяльных 
сетках «Аднакласнікі» і «Інстаграм» ці дасылайце ў асабістых паведамленнях старшыні журы.
Толькі, калі ласка, не адцягвайце да апошняга дня, бо ў гэтым туры некаторыя канкурсанты, што называецца, ускочылі ў апошні вагон.
Подпісы да конкурснага здымка прымаюцца да 
сакавіка.Фота Жанны Волк-Леановіч
Тэкст Ніны Рыбік
Следующая публикация
Внимание: открытый 
микрофон «Спасибо, медик!» 
Редакция газеты предлагает островчанам и жителям района поздравить медицинских 
работников с профессиональным праздником 
ДЕНЬ МАТЧА 
ЛИГА / 
ФК "ОСТРОВЕЦ" 
ФК "БУМПРОМ"
9 июня (воскресенье) 
Начало в 17:00
АСК "Стадион"
Островец, Парковая 8
гісторыі»: 
Нявеста – у белым, я – у прыгожым
Обход подворий губернатор Гродненской области Владимир Караник вместе с почетными гостями начал с белорусского 
спиртного в общественном месте?
Комментарии 8
Спит, не ведая забот:Где бы он ни лёг - не спорьте:
Кот обязан спать в комфорте!
Ужо крыху «аблезла»?
Тут жа котка маладая
На плечы ўзлезла!
У катоў і мужыкоў
Звычка-завядзёнка:
Кожны з іх узяць гатоў
Маладую жонку.
Бо назіральнік касматы не злазіць з плячэй.
Не магчыма ані дзе,
Нават цела павярнуць.
Вось і прыйдзецца на барадзе,
Схіліўшыся заснуць.
Такая ж зарплата, —
Жонка пілуе:
Жывём небагата.
Вось зараз крыжаванку
З катом адгадаем,
У газету дашлем,
Вось тады і зажывем.
Разгадаць вось не змагу.
Аднекуль з верху прагучала:
,, Чытай услых, дапамагу".
А пра жывёлу , што ў хаце.
Любіць спаць на печы.
А як мурлыча песні, браце,
Аж абдзярэ усе плечы.
І вусаты, ды касматы
Пісталетам хвост.
Хто такі гэта, рабяты?
Дружна хорам: кот.
Прыбег да знаўцы ў дапамогу.
У барадзе увесь розум ягоны,
А кот здабудзе перамогу.
Уладкаваўся вось утульна
У знаўцы на плячах,
Каб адчуваць усё агульна,
Не блытацца на вачах.
І словы плынню пацяклі
Па клетках разплыліся.
Благія думкі ўцяклі,
Адказы толькі засталіся.
Спадзяюцца ўсе
на дзеда:
«Дзеда, грошай трохі
дай...»,
«Дзед, на плечах
пакатай...»
...Пройдзе час, і хтосьці,
можа,
Тому дзеду дапаможа?
Хацелася б верыць...