Paruyr Sevak...Eghishe Charenc.

ԱՆՈՒՂՂԵԼԻՆ . Ես զբաղված եմ քո պակասները լրացընելով, Արբունքահասիդ նորի՛ց ու նորի՜ց վերածընելով: Ամենից առաջ` անունդ եմ փոխում. օտա՛ր մի անուն, Իսկ ինքըդ` այնքան հա՜յ ու հարազա՛տ; Եվ չեմ հասկանում, Թե այսքան տարի ինչպե՞ս ես եղել դեռ անչափահաս, Եթե ես վաղո՜ւց սպասել եմ քեզ ա՛յս տեսքով ահա: Հետո՝ ուզում եմ ուզածըս անես առանց իմ խոսքի: Ուզում եմ նաև հանել մի առու մազերիդ հոսքից Ու տանե՜լ-տանե՜լ, իմ տանջված-խանձված երեսին կապել: Ուզում եմ նաև մատներիդ տեսքով նոր մոմեր թափել, Այսինքն` լամպեր, որ պիտի լույս տան գիտե՞ս մենակ ում. Լոկ սիրողների՜ն, և այն էլ միայն գողտրիկ սենյակում: Եվ հոնքերիդ եմ կեռություն տալիս, Ու սրունքներիդ` քիչ իլիկություն, Մեջքըդ թողնում եմ այնպես, ինչպես կա, Իսկ ամ

ԲԱՐԵԽՈՍ ԵՂԻՐ ԻՄ ԵՎ ԻՄ ՄԻՋԵՎ Օգնի՜ր ինձ, Մարիա՛մ, Անաղարտ մնամ Ա՛յն ճահճանման աղտ-աղարտի մեջ, Որ դժգոհություն բառով է կոչվում։ Դժգոհությունից ես շա՜տ եմ դժգոհ։ Օգնի՜ր ինձ, Մարիա՛մ, Եվ ասեմ՝ ինչո՛վ. Բարեխոս եղիր ի՛մ և ի՜մ միջև, Որ բանն ավարտվի ինքնահաշտությամբ։ Ես խռովել եմ նաև աշխարհից. Ե՛կ ու վերստին հաշտեցրո՜ւ դու մեզ, Թե չէ ես այսպես ապրել չե՜մ կարող։ Ուզում եմ նայել ինձ ու աշխարհին Լիացա՛ծ, ժպտո՛ւն ու գո՜հ աչքերով՝ Հաղթելով և՛ քաղց, և՛ պապակ-փափագ։ Ուզում եմ ապրել անչար ու բարի՝ Գմբեթի ճեղքում բուսած տուղտի պես... Մի բու թառել է իմ զույգ աչքերին. Թռցրո՛ւ նրան։ Մի ձու սպի