Дунёга келишга хозирланвотган чақаллоқ Тангри таолодан сўради: Эй Оллохим, мани дунёга келтиришинг хақида этишди. Аммо у ерда қандай яшиман, хали жуда кичик ва кучсиз бўсам ?... Қўрқма, деган жавоб бўлди унга, фаришталаримдан бири хамиша олдинда бўлади, у сени яхши кўради, асраб авайлиди. Уни кучли мухаббатини доим хис қилиб турасан ва бу билан бахтли бўласан. Лекин инсонлар манга гапиришса, уларни қандай тушунаман, ахир тилларини билмиманку ? Ёниндиги фаришта сенгадунёдиги энг гўзал ва ёқимли сўзларнисабр тоқат, мухаббат ила ўргатади. Агар сен билан гаплашишни истасамчи, унда нима қиламан ? Фариштанг сани қўлларингни очиб, манга дуо қилишга ўргатади. Аммо дунёда ёмон инсонлар хам бор деб эшитдим, уларни ёмонлигидан мени ким қутқаради ? Фариштанг то ёнингдаэкан, хар доим сани улардан асрашга интилади. Хаммаси яхшику... Фақат сени кўра олмаслигимдан махзунман... Ғам ема, Фариштанг санга мен хақимда гапириб беради ва менга етишиш йўлларини ўргатади. Чақаллоқ ёруғ дунёга кетишга чоғланарк...ЕщёДунёга келишга хозирланвотган чақаллоқ Тангри таолодан сўради: Эй Оллохим, мани дунёга келтиришинг хақида этишди. Аммо у ерда қандай яшиман, хали жуда кичик ва кучсиз бўсам ?... Қўрқма, деган жавоб бўлди унга, фаришталаримдан бири хамиша олдинда бўлади, у сени яхши кўради, асраб авайлиди. Уни кучли мухаббатини доим хис қилиб турасан ва бу билан бахтли бўласан. Лекин инсонлар манга гапиришса, уларни қандай тушунаман, ахир тилларини билмиманку ? Ёниндиги фаришта сенгадунёдиги энг гўзал ва ёқимли сўзларнисабр тоқат, мухаббат ила ўргатади. Агар сен билан гаплашишни истасамчи, унда нима қиламан ? Фариштанг сани қўлларингни очиб, манга дуо қилишга ўргатади. Аммо дунёда ёмон инсонлар хам бор деб эшитдим, уларни ёмонлигидан мени ким қутқаради ? Фариштанг то ёнингдаэкан, хар доим сани улардан асрашга интилади. Хаммаси яхшику... Фақат сени кўра олмаслигимдан махзунман... Ғам ема, Фариштанг санга мен хақимда гапириб беради ва менга етишиш йўлларини ўргатади. Чақаллоқ ёруғ дунёга кетишга чоғланаркан,қалбидаги энгсўнгги саволга хам жавоб олишга интилди: Оллохим, Фариштамнинг исми нима ? Фариштанг исмини билишинг шарт эмас, сен уни " Онажон " деб чақирасан . . . ! ! !
. ! ! !Бир бинонинг зинасида, оёқлари олдига шляпаси ва « Мен кўрман, илтимос ёрдам беринг » деб ёзилган тахтачасини қўйиб, кўр одам ўтирар эди. Бир ўткинчи, шляпасида бор йўғи бир неча танга бўлган ногиронни кўриб, унга яқин келди ва тўхтади. У шляпага икки танга ташлади ва тиланчидан изн олмасдан тахтачадаги ёзувни ўчириб, бошқа сўзларни ёзиб қўйди ва йўлида давом этди. Кун охирлаганда у қайтиб келди ва шляпа тангалар билан тўлиб кетганини кўрди.Кўр одам уни қадам товушларидан таниб, « Тахтачадаги ёзувни қайтадан ёзган киши сиз эмасми ? » — деб сўради. У яна, тахтачага нима деб ёзилганини билишни истади. Ўткинчи: Ёлғон саналадиган ҳеч нима ёзганим йўқ. Мен фақаттахтачадаги ёзувни бироз бошқачароқ қилиб ёздим холос, деб жавоб берди. У жилмайиб қўйди ва кетди. Тахтачадаги ёзув қуйидагича эди: « Ҳозир баҳор … Лекин мен уни кўра олмайман » . . . ! ! !.
Комментарии 4
Ширакайф уч оғайни нимқоронғуда"Мўъжиза" деб номланувчи чойхонадан чиқишди.- Машинани йўлнинг у четига қўйганман, - деди Нодир тишлари орасидан "чирт" этиб тупуриб. - Йўл-йўлакай сизларни уй-уйларингизга ташлаб ўтаман. Улар катта йўлни кесиб, дарахтлар орасидан ўтишаётганда, ногиронлараравасидаги бир кишини таёғи билан ўтларни пайпаслаётганини кўришди.- Ие, бу одам нима қилиб, адашиб юрибди, - деди Нодир беписанд.- Кечирасизлар, жўралар, - деди ожиз киши. - Адашиб қолдим. Маҳаллот кўчаси томон йўлга солиб юборсанглар, илтимос.-Тавба, ўзинг кўр бўлсанг, қоронғуда кўчада бало борми, - деди Нодир ғудраниб, - Мана бу томонга юрасиз, - дея тескари томонга буриб юборди уни.- Бекор қилдинг, - деди Жамшид, - ахир, ожиз одам бўлса...- Иккинчи бемаҳалда кўчаларда тимирскиланиб юрмайди.- Балки бирор ҳожат билан чиққандир.- Ташвишини ейишни қўй ўшани. Яна суриштириб ўз йўлини топиб олар...Улар машинага ўтириб, кўздан ғойиббўлишди. Бу воқеа уларнинг ёдидан ҳам чиқ...ЕщёҚАЙТАР ДУНЁ
Ширакайф уч оғайни нимқоронғуда"Мўъжиза" деб номланувчи чойхонадан чиқишди.- Машинани йўлнинг у четига қўйганман, - деди Нодир тишлари орасидан "чирт" этиб тупуриб. - Йўл-йўлакай сизларни уй-уйларингизга ташлаб ўтаман. Улар катта йўлни кесиб, дарахтлар орасидан ўтишаётганда, ногиронлараравасидаги бир кишини таёғи билан ўтларни пайпаслаётганини кўришди.- Ие, бу одам нима қилиб, адашиб юрибди, - деди Нодир беписанд.- Кечирасизлар, жўралар, - деди ожиз киши. - Адашиб қолдим. Маҳаллот кўчаси томон йўлга солиб юборсанглар, илтимос.-Тавба, ўзинг кўр бўлсанг, қоронғуда кўчада бало борми, - деди Нодир ғудраниб, - Мана бу томонга юрасиз, - дея тескари томонга буриб юборди уни.- Бекор қилдинг, - деди Жамшид, - ахир, ожиз одам бўлса...- Иккинчи бемаҳалда кўчаларда тимирскиланиб юрмайди.- Балки бирор ҳожат билан чиққандир.- Ташвишини ейишни қўй ўшани. Яна суриштириб ўз йўлини топиб олар...Улар машинага ўтириб, кўздан ғойиббўлишди. Бу воқеа уларнинг ёдидан ҳам чиқиб кетган эди, лекин... Орадан уч ой ўтиб Нодирнинг хотинини тўлғоқ тутиб, туғруқхонага олиб келишди. Шифохона эшиги олдида машина калитини ўйнаб келаётган Нодирга онаси дуч келди.- Ҳа, онажон, сизни набира билан табрикласам бўладими?- Болам, хуеук хабар. Хотининг ўғил туғди. Лекин бола ногирон, икки кўзи ҳам ожиз. Ҳайронман, бизнинг уруғдан бундайлар ўтмаган.Нодирнинг вужуди титраб, қулоқлари ғувиллай бошлади. Беихтиёр кўз олдида ўша аравачадаги ногирон одам гавдаланди. Тили айланмай тошдай қотиб қолди...
. ! ! !Бир бинонинг зинасида, оёқлари олдига шляпаси ва « Мен кўрман, илтимос ёрдам беринг » деб ёзилган тахтачасини қўйиб, кўр одам ўтирар эди. Бир ўткинчи, шляпасида бор йўғи бир неча танга бўлган ногиронни кўриб, унга яқин келди ва тўхтади. У шляпага икки танга ташлади ва тиланчидан изн олмасдан тахтачадаги ёзувни ўчириб, бошқа сўзларни ёзиб қўйди ва йўлида давом этди. Кун охирлаганда у қайтиб келди ва шляпа тангалар билан тўлиб кетганини кўрди.Кўр одам уни қадам товушларидан таниб, « Тахтачадаги ёзувни қайтадан ёзган киши сиз эмасми ? » — деб сўради. У яна, тахтачага нима деб ёзилганини билишни истади. Ўткинчи: Ёлғон саналадиган ҳеч нима ёзганим йўқ. Мен фақаттахтачадаги ёзувни бироз бошқачароқ қилиб ёздим холос, деб жавоб берди. У жилмайиб қўйди ва кетди. Тахтачадаги ёзув қуйидагича эди: « Ҳозир баҳор … Лекин мен уни кўра олмайман » . . . ! ! !.