деревня Ходорки (Брестская обл.)

Яшчэ на адным падворку Няма да дзвярэй сцяжынкі Не чутна даўно гаворкі, І моўчкі плывуць хвілінкі Над некалі шумным садам, Дзе сумна блукае восень, Пад арыі, што цыкады, Выводзяць. А мне здалося Бы нешта тчэ гаспадыня Палясквае вераценца... На вокны ў павуціне Разгублена свеціць сонца. Разбавілі пустазелле Вяргіні і жоўты сумнік, Губляюць сваё адзенне Бярозкі. Я позірк сумны Адвожу. Праходжу міма. А яблыкаў спелых водар Ляціць наўздагон імкліва Не ў сілах стрымаць нязгоду. 09 09 19 М Шадуя