Шеърҳо аз эҷодиёти АЛИҶОНИ САРБАНДӢ

ТИРАМОҲИ УМР Ҳамчу фасли зардрӯи тирамоҳ Бенавоям, бедавоям, бепаноҳ. Мечакад борони абри дидаам, Зардрӯям, сарддил, пурдарду оҳ. Барг-барг аз шохи умрам меравад Соату рӯзу шабону солу моҳ. Аз баҳори умр осоре намонд, Ҳамчу баргаш бод бурд аз рӯи роҳ. Мисраҳоям ҳамчу ожанги ҷабин Мекашад бар қисматам хатти сиёҳ. Офтоб аз пушти абри тирадил Хира-хира мекунад сӯям нигоҳ. Дар мизонаш гӯиё бармекашад Он чи дорам аз савобу аз гуноҳ. Сӯзи дарду ранги зарду оҳи сард Ин ҳама бошад хазонамро гувоҳ. Фасли гулбези баҳоронам бирафт, Ман саропо тирамоҳам, тирамоҳ...

Фалакро бин ки дар авроқи умри мо чиҳо бинвишт, Ҳазорон дард бар мо доду онро бедаво бинвишт. Мудавво нест дигар ҳеҷ бар дарди ҷудоиҳо, Ки номи дилбару номи маро аз ҳам ҷудо бинвишт. Надорад интиҳое шикваам аз хатти пешонӣ, К -аз аввал қиссаи умри маро бо сад хато бинвишт. Сарамро пур зи савдо, дидаамро пур зи ашки хун, Диламро пурғаму пурҳасрату дардошно бинвишт. Ба дил гуфтам: дар ин зулматсаро аҳволи ту хуб аст? Бигуфто " оҳ " -у бар лавҳи забон овози " ҳо " бинвишт. Варақро пора карда шеъри худ аз сар нависам ман, Чи созам лек бо он сарнавиште, ки Худо бинвишт.