Навруз

Абурайҳони Берунӣ донишманд ва олими қарни даҳум дар китоби машҳури худ «Осор-ул-боқия» аз забони Алӣ бинни Яҳё навиштааст, ки «Рӯзи Наврӯз ягона рӯзест, ки тағирнопазир аст» ва дар китобаш «Ал-тафҳим» менигорад ки «нахустин рӯз аст аз Фарвардинмоҳ ва аз ин ҷиҳат рӯзи нав карданд, зеро ки нишонии соли нав аст». Ҳикояту ривоятҳо дар бораи иди Наврӯз хеле бисёранд. Абурайҳони Берунӣ дар китоби «Ал-тафҳим» овардааст, ки «чун ҷамшед ба подшоҳӣ расид, динҳо аз нав кард ва ин кори хеле бузург ба назар омад ва он рӯзро, ки рӯзи тоза буд, ҷамшед ид гирифтӣ, агарчи пеш аз он ҳам Наврӯз бузургу муаззам буд». ҳамчунин дар ҷои дигари ин китоб чунин овардааст, ки «Аз расмҳои подшоҳон Наврӯз чист? Нахусти

Табрикоти Наврузии устод Лоик!!! Эй ғунчаи хандида, Наврӯз муборак бод, Эй чашмаи ҷӯшида, Наврӯз муборак бод. Эй камдили тарсида, аз ишқ фурӯ бигзор, Эй ошиқи шӯрида, Наврӯз муборак бод. Эй шохаи хушкида, имсол ту нашкуфтӣ, Эй пунбаи болида, Наврӯз муборак бод. Эй ёри аламдида, имсол куҷо рафтӣ? Эй ёри писандида, Наврӯз муборак бод. Эй ҳусни барозида, Наврӯз муборак бод, Эй ҷону дилу дида, Наврӯз муборак бод.