♡ Yαgοηαmsαη ♡

Бозорда. У пайтларда қишлоқда бозор дегани ҳозиргидай ҳар кунлик эмас, фақат якшанба кунлари бўларди. Эрининг ўлимидан сўнг бева қолган Робия етти ёшли қизини бозорга жўнатди. Қўлига зарур маҳсулотлар рўйхатини ёзиб берди: бир килодан картошка, пиёз, сабзи, парварда, ярим кило гўшт... Шунга етадиган пул тутқазди. Тушга яқин қизи майишиб, бир дунё нарсани кўтариб келди. Робия бозорликни олиб кўрар экан, хурсанд бўлди: қизи корига ярайдиган бўлиб қолди! Раҳматли эри ҳаёт бўлганида-ку, ҳар якшанба ўзи бозорлик қиларди, қизи бозор ораламасди. Сабаби, деҳқон бозорига аёл зоти қадам қўймасди. Бугун бозорда юрган етти ёшли қизча ҳамманинг эътиборини тортгани бежиз эмас. Робия кўнгли тўлиб, қизи

Суҳайл ибн Амр аёли билан сафарга чиққан эди. Йўлда қароқчилар уларнинг йўлини тўсиб, мол-мулклари ва таомларини олиб қўйишди. Кейин ўғрилар ўтириб, тортиб олинган таомларни ея бошлашди. Ўғриларнинг бошлиғи овқатланишда уларга шерик бўлмаётгани Суҳайл ибн Амрнинг эътибрини тортди ва ундан: - Нега сиз улар билан овқатланмаяпсиз? - деб сўради. - Мен рўзадорман, - деб жавоб берди у. Суҳайл ҳайратланиб: - Ўғирлик қилиб яна рўза ҳам тутасизми? - деди. Шунда у: - Мен ўзим билан Аллоҳ ўртасида бир эшик қолдираман, шоядки бир куни ўша эшикдан кирсам, - деди. Орадан бир ёки икки йил ўтгач, Суҳайл уни ҳажда Каъбанинг олдида кўрди. У зоҳид ва обид кишига айланган эди. Суҳайл уни кўриб таниди ва унга

-- Мендан оғриқ ва аламнинг давосини сўрашса, мен уларга "сабр", деб айтаман. – Мендан муваффақиясизликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "қайтадан ҳаракат", деб айтаман. – Мендан ҳасаднинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "ўзини билмаганга солиш", деб айтаман. – Мендан камбағалликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "қаноат", деб айтаман. – Мендан заифликнинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "иймон", деб айтаман. – Мендан хунукликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "ахлоқ", деб айтаман. – Мендан жаҳолатнинг шифоси ҳақида сўрашса, мен уларга "илм", деб айтаман. – Мендан пасткашликнинг дориси ҳақида сўрашса, мен уларга "сукут", деб айтаман. – Мендан адоватнинг шифоси ҳақида

АҲДГА ВАФО! Умар ибн Ал-Ҳаттоб даврларида у кишининг ҳузурларига уч киши мискин бир йигит билан кириб шундай дейишди: - Эй, мўминлар амири, мана бу йигитдан биз учун қасос олишингизни сўраймиз, сабаби бу инсон бизни отамизни ўлдирди. Умар ибн ал-Хаттоб: - Нима учун оталарини ўлдирдинг? Йигит: - Мен туя ва эчкиларни ўтлатиб юрувчи чўпонман. Туяларимдан бири оталарининг еридаги дарахтни егани учун оталари туямни тош билан уриб, ўлдириб қўйди. Кейин мен ҳам худди шу тошни олиб оталарини ургандим, ўлиб қолди. Умар ибн ал-Ҳаттоб деди: - Демак, сен жазога маҳкумсан. Йигит: - Менга уч кун муҳлат беринг. Отам вафот этганлар. Менга ва кичик укамга бир хазинани мерос этиб қолдирганлар. Агар мени қат

АЛЛОҲ СЕН БИЛАН САВДО ҚИЛАВЕРАДИ Ривоят қилинишича, бир аёл Довуд алайҳиссаломнинг ҳузурларига кириб келиб: - Эй Аллоҳнинг пайғамбари, Роббинг золимми ёки одилми? – деб сўради. Довуд алайҳиссалом: - Ҳолинга вой бўлгур, Роббим одил, У ҳеч кимга жабр-зулм қилмайди, нега бундай деяпсан? – дебди. Шунда аёл: - Мен бир бева аёлман, болаларим бор, уларни қўл меҳнатим билан боқаман. Кеча йигирган ипимни бир бўлак матога ўраб, сотиш учун бозорга олиб кетаётган эдим, тўсатдан бир қуш менга ҳужум қилиб қолди: мато ва ипни олиб қочди, мен эса болаларимнинг олдига ҳеч нарсасиз, ночор ва хафа ҳолда қайтдим. Шу суҳбат бўлиб турган пайтда Довуд алайҳиссаломнинг эшиги тақиллаб қолди. Довуд алайҳис

ЭСЛАТМА Камбағал демангиз, Фақирни асло. Бир умр, камбағал бўлиб қолмайди. Омадли, аскарнинг - бирор бир доно, Генерал бўлишин - айта олмайди!.. Бойларга бир умр, бойлик қолишин, Кафолат муҳри йўқ, бирор ҳужжатда. Подшоҳлар тирмашиб, тахтга ўтирсин, Бир умр қололмас у, салтанатда!.. Мансабдор унутиб, қўйса кимлигин, Манманлик отига чопса гар бойлар. Барибир изнида бўламиз, Ҳақни, Тескари оқса ҳам, дарёлар - сойлар!.. Кибрга берилманг эй ожиз банда, Ялонғоч келганмиз, алқаб нетамиз. Кунимиз битганда - мол-у, давлатни, Ялонғоч ҳолатда, ташлаб кетамиз!.. © Абдувоҳид Сувонов #Qalbim...

#ибрат "Учар гиламча" Ўғил жойнамоз устидаги отасидан сўради: - Дадажон, бу Aловуддиннинг учар гиламчасими? - Ҳа, болам! - Бунга ўтирсам, қаерларга олиб боради? - Бунга ўтирсанг, эзгулик боғлари орқали Жаннатга олиб боради. Ўғил шундан кейин "учар гиламча"га маҳкам ўрнашиб олди ва отасининг алдамаганига шоҳид бўлди. Қачонлардир умрини ёруғ юз билан якунлаётганида кўзларига алланечук гўзал боғлар кўрина бошлади ва билдики, манзилига оз қолибди! Ҳар кимнинг "учар гиламча"си эзгу манзилларга етакласин! © Вафо Мўмин #Qalbim...