...
აირია!
ყველაფერი აირია,
გულს გაუღებ?
შემოვლენ და გაივლიან....!
გულს აჩუქებ?
უყოყმანოდ გაჰყიდიან!
სიყვარულს კი
სიძულვილში გაგიცვლიან.,..!
სითბოს მისცემ?
სიყალბეში ჩაგითვლიან,
შეცდომებს კი
სათითაოდ დაგითვლიან...
შემიძლია,
გაღიმებაც შემიძლია!
ტკივილებს თუ სიხარულით
შემიცვლიან,
გულზე ლახვარს
არასდროს თუ არ
ჩამცემენ,
მე ბოლომდე, ერთგულება
შემიძლია!
გააციეს, სიყვარულიც
გააციეს
და მარტივად საგულედან
გააცილეს,
ნეტავ მეც რომ ყველაფერი
შემძლებოდა,
და ჩემთვისაც მიტოვება
გაადვილდეს,
დამივიწყეს, წავიდნენ და
დამივიწყეს,
ჩემი სითბო, სიყვარული
გამირიყეს,
მღალატობდნენ და
თვალებში მიყურებდნენ,
უფალი და ღვთისმშობელი
დამიფიცეს..
გამიკვირდეს? რაღა უნდა
გამიკვირდეს!
ჩემი გული სათითაოდ
გამიყიდეს!
ოცდაათიც
17 oqtomberi
”დაბადების დღის საჩუქრის ნაცვლად,
ლექსის ბწკარებს, რომ გიგზავნი ახლა,
სადა, უბრალო სიტყვებით ნათქვამს
ალბათ მიხვდები, ყველაზე კარგად...
მეგობარს ნამდვილს, მეგობარს უცხოს,
მაგრამ უამრავ ნაცნობზე ახლოს
გისურვებ ლამაზ სიცოცხლეს მარად,
მაისის ფერთაგამებისთანას...
ბედნიერებას-ულევს, უსაზღვროს...
წარმატებების მწვერვალზე ასვლას...
სიყვარულს-სპეტაკს, ერთგულს, წამლეკავს,
ამ გაზაფხულის წვიმების მსგავსად.
ნათელს, უღრუბლოს, თბილს და მხიარულს
აყვავებული ვაშლების მაგვარს...
დაბადების დღის საჩუქრის ნაცვლად,
ლექსის ბწკარებს, რომ გიგზავნი ახლა,
ვბედავ ვიფიქრო და იმედი მაქვს,
ჩემგან სახსოვრად დაგრჩება მარად