Zerikmang suxbatlashamiz.

101 ҚЎНҒИРОҚ” (12- қисм, премъера) (Муаллиф: Баҳром Муҳаммад) - Нима бўлди Умида? - Телефоним ўчиб қолди. - Қайтиб қилмайсиз деб қўрққандим. - Сизни хавотирга солгим келмади. - Раҳмат. Энди таҳминлар қилишни бошлагандим. - Биринчиси қандай бўлди. - Ўзиз нима деб ўйлайсиз? - Қизиқ. Бир сафар манга айтгандиз “Саволга савол билан жавоб берасиз” деб... - Фикримиз бир жойдан чиқармикин деб қизиқдимда. - Майли аҳамияти йўқ... Хўш, нима деди Дониёр? - Ишлар чатоқ. Унга тишим ўтмади. - Вой нега? - Ошиқ бўлиб қолганмиш. Қайтмаслигини айтди. - Ҳмммм. - Зилолага тушунтирасиз энди. - Ўйин қилмаяптими жияниз? - Йўқ манимча. Бир ишга киришдими – охиригача ҳаракат қиладиган ода

Tuyg'ular bilan hazillashmang... Sovchilar kelyapti uyimizga. - Nima? - Adam, boy oila ekan, sen ularga kelin bölasan deyapti. -Sen rozi böldingmi? - Yöq. Bu nima deganiz? Ustimdan kulyapsizmi? -Jonim, yig'lamasangchi, hazillashdimu. Böldi, bugunoq sovchilarni yuboraman. Qani endi bitta kulchi. Ha, ana shunday. Bilasanku, kulganingni körsam, men hamma narsaga qodirman. Kel quchog'imga. 15-may. - Adang sovchilani qaytaribdi. - Meni ösha tadbirkorning ög'liga erga berishmoqchi. Oldinroq yuborishiz kerak edi sovchilarizi. Men u bolaga sirayam tegmayman, bildizmi! Undan köra özimi öldiraman. - Bunaqa gaplani gapirma sevgilim. Sensiz men nima qilaman?

Tuyg'ular bilan hazillashmang... Sovchilar kelyapti uyimizga. - Nima? - Adam, boy oila ekan, sen ularga kelin bölasan deyapti. -Sen rozi böldingmi? - Yöq. Bu nima deganiz? Ustimdan kulyapsizmi? -Jonim, yig'lamasangchi, hazillashdimu. Böldi, bugunoq sovchilarni yuboraman. Qani endi bitta kulchi. Ha, ana shunday. Bilasanku, kulganingni körsam, men hamma narsaga qodirman. Kel quchog'imga. 15-may. - Adang sovchilani qaytaribdi. - Meni ösha tadbirkorning ög'liga erga berishmoqchi. Oldinroq yuborishiz kerak edi sovchilarizi. Men u bolaga sirayam tegmayman, bildizmi! Undan köra özimi öldiraman. - Bunaqa gaplani gapirma sevgilim. Sensiz men nima qilaman?

Baland qavatli uylarning birida faqir bir oila yashardi. Er-xotin va 8 yoshli bolakay. Ota-ona kun böyi ishda, bolakay esa uyda yolg'iz o'tirardi. Bola har kuni soatlab oltinchi qavat derazasidan pastga - bolalar maydonchasida velosiped minib yurgan tengdoshlariga xavas bilan qarab o'tirardi. . U ham özining shunaqa velosipedi bölishini orzu qilardi. Lekin oilada bu orzuni amalga oshirish uchun na pul, na vaqt va hattoki bolaning orzusini eshitadigan kishi ham yöq edi. Bolakay oilasini velosiped sotib olish bilan qiynab qöyishini anglar, lekin uning bu orzusi juda kuchli edi. Bir kuni u onasining "Xudo mehribon, chin dildan nimaiki sörasang albatta beradi" degan

Qir qo'ynida bahorni kutib, Ochilmasdan so'lgan lolalar. Ketmasmikin uvoli tutib? Tug'ilmasdan o'lgan bolalar. Kimdur yurar bir tirnoqqa zor, Yurak chekar alam va ozor, Ularga yo'q hattoki mozor, Tug'ilmasdan o'lgan bolalar. Nechasini bo'ldim guvohi, Osmondan ham baland gunohi, O'ylab topgan qaysi do'zoxi?! Tug'ilmasdan o'lgan bolalar.