Կարծում եմ, որ ամենատխուր բաներից մեկն է, երբ երկու մարդ միմյանց իրոք շատ լավ են ճանաչում .նրանց վախերը, այն, ինչ նրանք սիրում են, այն, ինչ նրանք ատում են, բառիս բուն իմաստով ամեն ինչ գիտեն իրար մասին, իսկ հետո, հակառակը, դառնում են անծանոթներ։ Կարծես պետք է անցնես նրա կողքով և ձևացնես, որ դու երբեք էլ չես զրուցել նրա հետ առաջ..
9a dasaran
Այդ ի՞նչ է ձեռքերիդ մեջ: - Երջանկություն: - Իսկ ինչո՞ւ է այն այդքան փոքր: - Որովհետև, երբ երջանկությունը մեր ձեռքերում է, այն շատ փոքր է թվում, և միայն կորցնելուց հետո ենք մենք հասկանում նրա իրական արժեք
Պատահում է ,չէ՞....Սիրում ես մեկին, Բայց չես կարող միշտ լինել իր կողքին.... Պատահում է ,չէ՞....Հոգիդ նրա հետ, Բայց դու քայլում ես մեկ ուրիշի հետ.... Պատահում է ,չէ՞....Գիշերը լացում, Բայց առավոտյան ժպիտ է զարթնում.... Պատահում է ,չէ՞....Ուրախությանն նոր Փոխարինում է տխրությունը խոր.... Պատահում է ,չէ՞....Դու այնտեղ լացում, Իսկ ընկերներդ չեն էլ նկատում... Պատահում է ,չէ՞.... Որ սիրտդ լցված, Հոգիդ մոռացված մեռնել է ուզում....