Хикоя

Қишлоғимизда бир дарё бор. Унинг зилол суви шиддат билан оқади. Ҳар тонг дарёга, ястаниб ётган адирга, паст тепаликларга суқланиб боқаман. Кенг қишлоғимнинг ҳуснидан асло тўймайман. Баланд тоғлар томонга термилганимда дарё ёнидаги тик қояга кўзим тушиши ҳамон негадир кўнглим ғалати бўлади. Баъзан сирли куч мени ўша томонга тортаётгандай туйилади. Бир куни унинг ёнида ўтаётиб, аёл кишининг овозини эшитдим. У “Хиёнаткор” дегандай бўлди. Бувамга бу ҳақда айтгандим, у сирли қоя ва мен эшитган ўша сирли товуш ҳақда сўзлаб берди: — Бу қояда Ойжамолнинг руҳи яшайди, болам. У мана шу қишлоқда ўсган сулув қиз эди. Ота-онаси эрта ўлиб кетгани учун бувисининг қўлида улғайди. Гўзал қизга бадавлат оилан

Turkiyaning Shom chegarasiga yaqin Gaziantep shaharchasida qizim tengi qizaloqqa ko‘zim tushdi. Parishonxotir ona quchog‘ida yotgan besh yoshli go‘dakning bir qo‘li va bir oyog‘i yo‘q edi. Qiz o‘z tilida bir narsalar deb injiqlik qilar, onaizorning esa ko‘zidan duv- duv yosh oqardi. Ularni qochoqlardan biri ekanligini angladim. Yuraklari ezilib yig‘layotgan ona va yarimjon qizchaning ko‘zida dunyoning asl siyrati, alam va oxirat so‘roqlari jam bo‘lgan edi go‘yo... Qizchaning qo‘liga shirinlik tutdim. Turkchada minnatdorchilik bildirgan ayolni yupatar ekanman, o‘rinsiz bo‘lsada farzandi nima sababdan bu xolga tushganini bilish istagida savol berdim. Onaizor chuqur xo‘rsinib aytib bergan voq

1989 yil 8,2 ball kuch bilan yuz bergan zilzila Armanistonni kunpayakun qilib yuboray dedi. U atigi 4 daqiqa ichida 30 000 dan ziyod odamning hayotiga zomin bo‘ldi. Ana shu dahshatli daqiqalarda hayoti xavfsizligiga ishonib stepanakertlik bir kishi xotinini uyda qoldirdi. O’g‘lidan xabar olish uchun maktabga yugurdi. Ammo maktab o‘rnida hosil bo‘lgan vayrona tepalikka duch keldi-yu dahshatdan qotib qoldi. Shunda to‘satdan xayoliga qachonlardir o‘g‘liga bergan va’dasi tushdi: – Qanday xodisa yuz bermasin, men albatta, senga yordamga yetib kelaman! Otaning ko‘zi yoshga to‘ldi. U vayronaga tikilarkan, biror chora, najotni ko‘rmadi, lekin xayolida o‘g‘liga bergan va’dasi charx uraverdi. U o‘

Болалар майдончаси. Турли ёшдаги болалар ҳар хил қурилмаларда қийқиришиб учишаркан, уларнинг овози бутун борлиқни тутиб кетганди гўё. Тўсатдан бир боланинг бақириб йиғлаши майдончадагиларни қўрқитиб юборди. Оёғим, оёғим,тўхтатинглар, ойи тўхтатинглар- арғамчиқ учаётган уч нафар болакайнинг ёнига югуриб борганимизда биттасининг оёқ тўпиғи сиқилиб қолган оёғида қон бор эди. Бир эркак зийракроқ экан унинг оёғини сиқилиб қолган жойидан авайлабгина чиқарди. Оёқ кўкарган, товон шишган, чамаси боланинг оёғи синган эди. Бир зумда болани ҳамма ўраб олди. Эски йиртилиб кетай деб турган шиппак оёққа зўрға илиниб турарди. Оғриқ зўридан терлаб кетган болакай йиғларди. Ундаги қўрқув ҳалиям тарқаб кетмаг