ХУШ ОН ЗАМОНЕ КИ ДАР ОГУШАТ ХАСТАМ МОДАРЧОН!!!

Аз гулшани гулзор ба гулистон чи нависам. Ман худ ғарбам ба ғарибон чи нависам. Дар мулки ғариб гаштам бо дили пурхун. Бо дили пурхун ба азизон чи нависам.

Тагир ёфтани баъзе инсонхоро интизор нашавед, чунки онхо мисли мор пуст иваз менамоянду лек тагир намеёбанд.

Вафодории зан хамон вакт маълум мешавадки,мардаш хеч чиз надошта бошад. Вафодории мард хамон вакт маълум мешавадки мардро хама чизаш мухаёст!!!

Вафодории зан хамон вакт маълум мешавадки,мардаш хеч чиз надошта бошад. Вафодории мард хамон вакт маълум мешавадки мардро хама чизаш мухаёст!!!

Вафодории зан хамон вакт маълум мешавадки,мардаш хеч чиз надошта бошад. Вафодории мард хамон вакт маълум мешавадки мардро хама чизаш мухаёст!!!

Модар ноёбтарин неъмати дунё, сарманшаи муҳаббати беканор ва азизтарин шахсияти башар аст. Меҳри бепоён ва навозишҳои гарми ў фонуси хаёли мост. Канори модар дабистони кудакии инсон аст. Шояд ҳамин бшад, ки абармандони олам, шоҳон, шоирон ва олимон машҳури сайёра назди хидмати модар сари таъзим фуруд овардаанд. Шоири тавонои миллат Лоиқ Шералӣ дар радифи ҳикмати аркони сухан модарро ба Заамин офаридаи табиат монанд карда, бо як илҳоми шоирона гуфтааст:

Модарам ҳамеша мегуфт: Фарзандонам! Ҳар бегоҳ, ки падаратон ба хона меояд ба рӯяш лабханд бизанед то шод бишавад, зеро ваҳшонияти дунёи имрӯз ва ноадолатиҳои рӯзгор дили бисёре аз падаронро шикаставу хонаи орзуҳояшонро вайрон кардааст.

Ҳар сӯбҳ кушо даст фақат Аллоҳ гуй, Бошад паноҳ зӣ нокасу гумроҳ гуй. Дар шебу фарозҳои роҳи умрат, Хоҳи зафаре, фақат Бисмиллоҳ гуй.

Ҳоло дар бораи хостарин шахси зиндагиям бароятон менависам! Медонед? Ман занеро мешиносам, ки бо ишқи хос ва пок нигоҳам мекунад! Бе ҳеҷ далеле маро ба оғӯш мекашад ва мебӯсад. Ӯ ҳамеша бароям вақт дорад! Ба дарди дил карданҳоям гӯш медиҳад. Шӯхиҳоямро меписандад! Занеро дар зиндагиям дорам, ки ҷинсаш аз ҷинси одамҳо нест. Тиккае аз осмон аст! Дастамро бо ишқ мегирад. Сарамро бо меҳр навозиш мекунад! Ман дар байни ин ҳама ҳавасҳои пучу холи ва дунёи камранг, занеро суроғ дорам, ки маро фақат ба хотири худам мехоҳаду дӯстам медорад! Ва ин зан касе нест ҷуз модари азизам! Модар!!! Ба андозаи оне ки туро офаридааст, "дӯстат дорам" Ин дӯст доштанҳо таҳти ҳеҷ шароите камранг нахоҳад ш

Бояд яке дар зиндагият бошад, ки вақте мегӯи: хубам! Бигӯяд: Ман мешиносамат Хуб нестӣ! Бигӯ чи шудааст? Шумо чунин касеро доред?