Ислом ва имон

Бузургтарин марди таърих мемирад Соли нуҳуми пас аз ҳиҷрат буд ва Паёмбари Худо дар ҳаҷҷатул-видоаш, ки ягона ҳаҷҷи фарзии намудаи бо ёронаш буд рӯ ба асҳобаш намуда вазъ мегуфт ва ин ояти муборак ҳам нозил шуд: "اليوم أكملت لكم دينكم و أتممت عليكم نعمتي و رضيت لكم الإسلام دينا" «Имрӯз дини шуморо ба камол расонидам ва неъматҳои Худро бар шумо тамом кардам ва Исломро дини шумо баргузидам». Абубакри Сиддиқ (р) чун ин оят ба гӯшаш расид ба гиря омад ва ба ӯ гуфтанд: чӣ чизе туро ба гиря овард эй Абубакр, ин оят ҳам ҳамонанди оятҳои дигаре аст, ки ба Паёмбари Худо (с) нозил мешаванд… Абубакр (р) гуфт: Ин хабари фарорасии марги Паёмбари Худост. Паёмбари Худо (с) ба сӯи Мадина баргашт ва

Расули Худо(с) фармудаанд: Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд. Адреси хадис дар китобхои : Китоби Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; ва китоби Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; ва китоби Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, ва китоби Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва …

Гарави Ҷаннат Расулуллоҳ (с) фармуданд: «Шумо барои ман аз худатон шаш чизро замонат (гарав) диҳед, ман барои шумо Ҷаннатро замонат медиҳам: 1 - Вақте сухан гуфтед, Рост бигуед. 2 -Вақте аҳд кардед, Вафо кунед. 3 - Вақте амонатдор дониста шудед, Адо намоед,. 4 - Андомҳои ниҳонии худро нигоҳ доред. 5 - Чашмҳои худро (аз назар кардани ба ҳаром) як тараф бигиред. 6 - Дастонатонро боз доред». Ин шаш чизро агар тавонед анҷом диҳед ва замонат диҳед, ки ин дархости Расулуллоҳ (с)-ро тавонистед амалӣ намоед, Ӯ барои шумо ҷаннатро замонат медиҳад. Ростгӯ будан яке аз он унсурҳост, агар дуруғ гуфта шавад, яке аз унсурҳои замонати Ҷаннатро аз даст дода мешавад. Ба аҳдҳои ка