ЯК ЧАХОН АЗ МАНУ ТУ НАСИБИ ДИГАР

Киссаи Бехтарин Подшоҳе моҳиртарин наққоши кишварашро фаро хонд ва ба ӯ амр намуд, ки аз фаришта ва шайтон тасвири зебое бикашад, ки ҳамчун осори ҳунарии замонаш боқӣ бимонад. Наққош ба ҷустуҷӯ пардохт, ки чи бикашад, то намоди фариштаро дошта бошад. Чун шакли аслии фаришта барояш қобили тасвир набуд, кӯдаки хушчеҳра ва маъсумеро пайдо намуд ва тасвири ӯро кашид ва расми зебое низ ҳосил шуд, ки ба шоҳ писанд омад. Баъдан наққош да пайи кашидани тасвири шайтон шуд. Ӯ ба ҷойҳои бисёре мерафт, то касеро пайдо кунад, ки намоди шайтонро дошта бошад. Наққош ба зиндонҳо мерафт ва муҷримонро як - як аз назар мегузаронид, аммо чеҳраи мавриди ҷустуҷӯи худро намеёфт, чун ҳама бандаҳои Худо буданд. Ҳами