SEVGIMIZ BIR MASAL

OXUMAGA DEYER .. ALLAHIN HOKMU .. Belə nəql edirlər ki, günlərin bir günü Süleyman peybəmbər öz sarayında, taxtda oturmuşdu. Xəbər gətirdilər ki, bir kişi təcili onu görmək istəyir. Süleyman peyğəmbər görüşə izn verir. Bir kişi içəri daxil olub özünü Süleyman peyğəmbərin ayaqlarına atır, yalvarıb-yaxarır: «Ya Süleyman! Dadıma yetiş, mənə kömək ol!» Həzrəti Süleyman heyrətlə kişinin üzünə baxıb ürəyində deyir: «Bu kişi kimdir belə? Səhərin gözü açılmamış mənimlə nə işi var? Ola bilsin, ona zülm olunmuşdur, kiminsə əlindən şikayətçidir. Bəlkə də, yurdsuz, pənahsız bir insandır, gəlib mənə sığınsın!» Gələn kişinin rəngi qaçmış, gözlrəri qorxudan böyüyüb, bərəlmişdi. Həzrəti Süleyman ondan s

Bir gün Həzrət Süleyman (ə) dənizin kənarında əyləşmişdi. Gözü üzərində buğda dənəsi aparan bir qarışqaya sataşdı. Süleyman ona baxmağa davam etdi. Gördü ki, o, suya yaxınlaşan zaman sudan bir qurbağa çıxır və ağzını açar. Qarışqa da onun ağzına girir. Qurbağa dənizə girir və yox olur. Hz.Süleyman(e) bir qədər bu haqda düşünür. Sonra görür ki, qurbağa başını sudan çıxartdı və qarışqa ağzından çıxdı. Ancaq buğda dənəsi yox idi.Süleyman həmin qarışqanı istəyir və onun bu əhvalatının səbəbini soruşur. Qarışqa deyir: "Ey Allahın peyğəmbəri! Bu dənizin dibində bir daş vardır. Onun içində bir qurd yaşayır. Allah onu orada yaratmışdır və qurd bu daşdan bayıra çıxa bilmir. Mən onun ruzisini aparıram

ANA QARĞIŞI VƏ QƏBİR ƏZABI “Ey günahkarların dadına yetən! Ana qarğışı məni bu əzaba düçar etmişdir. Ona görə ki, anamı çox incitmişdim.” Nəql olunur ki, günlərin birində Peyğəmbər (s) məsciddə olduğu vaxt Cəbrayıl (ə) nazil olub, salam verdikdən sonra dedi: “Ey Allahın Rəsulu! Bəqi qəbiristanlığına gedin. Bəlkə sizin mübarək qədəmlərinizin sayəsində dar və qaranlıq qəbir içində əzab çəkənlər nicat tapalar.” Peyğəmbər (s) səhabələrdən bir neçəsi ilə birlikdə Bəqi qəbristanlığına yollandı. İmam Əli (ə) Peyğəmbərlə (s) yolda rastlaşarkən salam verib hara getdiklərini soruşanda “Bəqi qəbristanlığına”–deyə Peyğəmbər (s) cavab verdi. Həzrət Əli (ə) də onlarla birgə Bəqi qəbristanlığına yolland

Həyat nədir ? Həyat cümlə deyilmi ? Yaxşılıqlar düzgün yazı deyilmi ? Pisliklər səhv yazı deyilmi ? Günaha nöqtə deməməliyikmi ? Yaxşılıqlara vergül qoymamalıyıqmı ? Tövbə yeni sətrə keçmək deyilmi ? Günahlardan ötrü peşmançılıq çəkmək yeni səhifəyə keçmək deyilmi ? Nəfs və şeytanların önünə nida yazmamalıyıqmı ? Günah əsnasında önümüzdə sual işarəsi qoymamalıyıqmı ?

Camaat sənə borclu deyil Hətta əgər həyatda dürüst adam olsan da belə, camaatın çoxunun pis olduğunu fikirləşərək bir özünə, bir də onlara baxıb özünün dürüst olduğun üçün "camaat sənə borcludur" düşüncəsinə dalmayasan. Çünki "mən düzəm" düşüncəsi hələ hər şey demək deyil. Həqiqət isə budur ki, "mən düzəm" deyən kimsə bu sözündə düzgün olsa da belə, camaatı öz gözündə hər gün daha da kiçik görməyə başlayacaqdır. Elə iblis də "mənəm, mən!" tələsi ilə hər yeni gün "insan ovu"na çıxır. Düz adam olduğun üçün öz daxilində "hökmən mənə ehtiram qoyulmalıdır!" demə. Camaat sənə borclu olan deyil, yoxsa elə o camaata xatir bir ömür sürəsi olacaqsan. Bir də ki, düzgünlüyünün səmərəsi sənin özünə qayı