Предыдущая публикация
00:46
Қайнонамга қиз бўлолмадим.
Ёз фасли бўлишига қарамай, негадир ҳавонинг авзойи айниган. Бирдан шамол туриб, дарахт шохларини у ёқдан бу ёққа важоҳат билан силкита бошлади.
Шу пайт “қарс” этган овоздан чўчиб тушдим. Нақ юрагим ёрилай деди.
Ўзи шундоқ ҳам ваҳима чулғаган қалбимни қандайдир нотаниш қўрқув эгаллаб олди.
Ингроқ овозда нафас олишингизга тикилиб ўтириб, узоқ ўйга чўмдим.
Бўлиб ўтган бу воқеалар ҳақида ҳали ҳеч кимга гапириб бермаганман. Тўғрироғи, қилаётган ишимнинг хато эканини энди англаб етяпман.
Сизнинг олдингиздаги гуноҳларимни қандай ювар эканман, деган савол ич-этимни кемираяпти.
Бунинг иложи бормикин ўзи, ҳайронман.
Эндигина келин бўлиб тушган дамларим ҳанузгача ёдим
00:50
01:30
(Обуна Булинг
)Насиб қилмаса оғзингдаги ошни ҳам ютолмайсан.
1980-йиллар. Эндигина армиядан қайтган ўғилга онасининг полни ғижирлатиб у ёқдан бу ёққа юриши ёқмасди.
– Ойи, ғижирлатманг, ухлолмаяпман.
– Полни бошқатдан қилиш керак, ўғлим.
– Хўп, эртага қиламан, ухланг энди.
Эртасига ўғил ишга кетди. Дам олиш куни албатта полни янгилайман деб ваъда берди. Аммо дам олиш куни ўртоғининг тўйи эди...
Шундай қилиб йиллар ўтаверди. Орада она ўзи пол учун тахталар сотиб олиб машина ва мардикорлар ёллаб уйга келтириб қўйди. Аммо ўғил полни алмаштиришга ҳеч вақт тополмади.
1992 йил. Она вафот этди. Уй-жойни ўғлига мерос қолдирди. Ўлими олдидан албатта полни алмаштиришини сўради. Ўғил онасининг сўнгги илтимосини баж
загрузка
Показать ещёЛевая колонка
О группе
Асалому алайкум ибратли хикоялар гурухимизга хуш келибсиз
Скрыть информацию
Фото из альбомов