Ислам

Хоб будам, хоб дидам мурдаам, Бениҳоят хаставу афсурдаам. То миёни гўр рафтам дил гирифт, Қабркан санги лаҳадро гил гирифт. Рўи ман хирворҳо аз хок буд, Вой, қабри ман чӣ ваҳшатнок буд. Болиши зери сарам аз санг буд, Ғарқи зулмат, савту кўру танг буд. Ҳар ки омад пеш, ҳарфе ронду рафт, Сураи Ҳамде бароям хонду рафт. Хаста будам ҳеҷ кас ёрам нашуд, З-он миён як тан харидорам нашуд. На рафиқе, на шафиқе, на касе, Тарс буду ваҳшату дилвопасе. Нола мекардам, валекин беҷавоб, Ташна будам дар пайи як ҷуръа об. Омаданд аз роҳ наздам ду малак, Тира шуд дар пеши чашмонам фалак. Як малак гуфто: Бигў дини ту чист? Дигаре фарёд зад Раби ту кист? Гарчӣ пурсишҳо ба зоҳир сода буд, Лар