ШАЙХ АБДУЛҲАЙИ МУҶИХАРФИ

Ай банда, туйӣ зи насли Одам, Гӯям ба ту, чун туйӣ мукаррам. Савганд ба зоти хеш дорам. Ай банда туро, ки дӯст дорам. Бо дӯстие, ки бар ту дорам, Бидҳам қасамат, ки дӯст дорам. Ай банда, ба ман ту дӯстӣ кун, Бо дӯстӣ лоиқем мо чун. Аз дӯстии касон ҳазар бод, Бо дӯстии манат гузар бод. Дар ҷанби муҳаббатам чӣ лоиқ, Ай банда, муҳаббати халоиқ? Аз улфати халқ шод бигзар, З-ин дашт мисоли бод бигзар. Улфат ба муҳаббати Худо кун, Ҷонро ба муҳаббаташ фидо кун. Аз ҷилваи навбаҳори улфат, Рӯб аз дили худ ғубори кулфат. Ишқаш ба ту боғу бӯстон бас, Ёдаш ба дилат баҳори ҷон бас. Он рӯз, ки ту сафар намойӣ, Аз кӯйи фано гузар намойӣ. Афтад чу хазон ба бӯстонат, Сӯде нарасад зи дӯ