Филмхои Исломи

7. НИШОНАХОИ КИЁМАТ. Як ҷамоат ҳамеша бар ҳақ қоим мешавад ва муҷаддидони бор-бор хоҳанд омад Ҳазрати амир Муъовия, разияллоҳу анҳу, мефармояд, ки ман аз Расули Худо, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, шунидам, ки иршод фармуд, Дар уммати ман ҳамеша чунон ҷамоате хоҳад буд, ки бар ҳукми Худо қоим мебошанд то дами мавт эшон ҳамин ҳол хоҳанд монд мухрлифат ва адами муованат ба эшон ҳеҷ гуна нуқсоне ба эшон намерасонад яъне онҳо аз он ҳеҷ чизе бок (тарс) надоранд, ки равояти аҳли замон чист, оё бо мо мувофиқанд ё мухолиф. Дар ҳадиси дигаре омадааст, ки он Ҳазрат, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, иршод фармуд: Дар уммати ман чунон касоне то Қиёмат хоҳанд буд, ки ' пайваста аз тарафи Худованди Мутаъол

6. НИШОНАХОИ КИЁМАТ. Куфр беш аз ҳад зиёд мешавад Ҳазрати Абуҳурайра, разияллоҳу анҳу, ривоят мекунад, ки Расули.Худо, саллаллоҳу алайҳи ва саллам, иршод фармуд, ки: Қабл аз расидани фитнаҳое, ки монанди пораҳои шаби торик ҳастанд бар аъмоли солиҳ сабқат бигиред зеро, ки дар вақт ва замон ба вацти субщ муъмин аст ва ба вақти шом кофир ё ба мавқеъи шом муъмин аст ва ба вақйти субх, кофир, дини худро ба як чизи ҳақири аз дунё мефурушад. Тавзех;: Ҳар вақте, ки фитнаҳо талиб биёянд инсонро дар анҷом додани аъмоли солих, садҳо ҳоил ва мониъ махсус мешавад ва рафтан ба роҳи дин номумкин маълум мегардад, дарчунин вақти ҳассос бақои эмон сахт дар хатар қарор мегирад. Аз ин назар Ҳодии олам, сал

ҲИҶОБ ТАҚВО АСТ Худованд мефармояд: ”Эй фарзандони Одам, ба дурустӣ ки бар шумо либосеро фуруд овардем, ки шармгоҳи шуморо бипўшад; ва низ ҷомаҳои зинатро. Ва либоси парҳезгорӣ аз ҳама беҳтар аст”. (Аъроф 26)