Ուրեմն էս գրածս ուշադիր կկարդաս ,էս վերջի զգուշացումս է քեզի, ատելությունդ կոխե ըմբես տեղ օր վիբռատիա տա հանգստանաս,էսքան վախտ դու չջոգիր օր քեզի որբես մարդ հաշվի չառանք, կոնկրետ կեղնիմ մդի ծակդ ու դուրս չգաս ,քեզի տրորելը 5 րոպեյի հարցե մի ստիվե կոշիկս կեղտոտեմ վրովդ անցնեկուց։
... Հաշվեցե՛ք նաև, մի վերջի՜ն անգամ,
Թե այդ ի՞նչ ձևով,
Ի՞նչ մեքենայի օգնությամբ բարի
Դեռ կարելի է մարդուն մա՛րդ պահել
Եվ կամ նո՛ր միայն մարդուն դարձնել Մա՜րդ...
Պարույր Սևակ
Հողը շատ ազնիվ է…
Մարդուց էլ ազնիվ է: Հողը երբեք քեզնից չի գնում, դու ես գնում քո հողի վրայից: Հողը երբեք քեզ ուրիշից չի խլում, հողն են քեզնից խլում: Հողը գրկել չես կարող, բայց կյանքիդ վերջում հենց հողն է քեզ գրկում: Հողի համար կյանքն ափսոսացողը արդյունքում ոչ կյանք է ունենալու, ոչ հող:
Գաթան հայկական աղանդեր է, որի հիմքում խորիզն է` պատրաստված ալյուրով, շաքարավազով և կարագով:
Այն ոչ միայն թխվածք է, այլ նաև ծիսական նշանակություն ունեցող արժեք: Գաթան ընտանիքի միավորման, բարօրրության խորհրդանիշ է:
Հայ ընտանիքներում մշտապես թխել ու թխում են ավանդական գաթան, հատկապես տոն օրերին: Այն թխվում է ինչպես կլոր տարբերակով, այնպես էլ հատիկներով: Հայաստանի տարբեր շրջաններում գաթաների տարբեր տեսակներ կան, օրինակ` Գավառի, Գառնու, Էջմիածնի: