Москва кайрыктары Новосибирск адабий клубу

Чыга кел коргон тушумдон Мен турмушта далай ысып, ушугом, Оор турмушта кайгырбаймын тушуном. Бул омурдо баарына кайыл болуп, Тундо коргон, чыга келчи тушумон. Сен гана журогумо сыя алган, Бир сен учун гул теремин кыядан. Бул ааламдан бар жогунду унутуп, Мандайыма пайда болчу кыялдан. Сагыныч мени жудоткон, Сагынып журуп кун откон. Сары оруу кылбай жанымды, Чыга кел жаным суроттон. Куттубек Кален уулу

Жан дуйномду ээлеген... Жылмайып кулуп турсан мени карап, Кусалыгым бир заматта кетет тарап. Алгач эле сурадын кокусунан, “Айтынызчы менин сизге эмнем жагат？” Жылдыз чачкан айдай сулуу тусун жагат, Жан дуйномду балкыткан кулкун жагат. Жалооруп таарынып кызганганын, Деги койчу кыялдарын бутун жагат. Шамалга учкан узун чачын жагат, Булбулдун канатындай кашын жагат. Ай нурундай жарык болсун дегенсип, Ырымдап коюлган ..... атын жагат. Суттой таза аруу тунук тилегим сен, Аруу дуйнон суудан таза билемин мен. Муздап калган журогумду жылытасын, Оттой ыссык жалындай илебин менен, Жолуна жагылчу жарыгын мен, Гул болсон суугарчу жамгырын мен. Ооба, сен гул болчу, А мен болсо суу болуп агып келем

АШЫК БОЛДУМ Журогумо бир жигит чокту салды, Жактырбаган конулум эч бир жанды. Жан дуйноомон арбалып ошол жанга, Журогум соз айткандай туйлап алды. Журогумдо алоолонуп суйуу шамы, Жарык күн тийген онду мага дагы. Жактырып кундон кунго ошол жанды, Жайнадым кооздуу гулдой ааламдагы. НУРИЗА АКМАТАЛИ КЫЗЫ НОВОСИБИРСК