Шигырь аша чыккан хислэрем

Атам да юк, анам да юк инде Мин соң әле кемнең баласы?! Берьялгызым калдым бу дөньяда, Белмим, хәзер кая барасы?.. Кемгә сөйлим күңел серләремне, Рәхәтләнеп, эчне бушатып? Кемнәр тыңлап, сабыр, балам, диеп, Башларымнан сыйпар, юатып?.. Кемнәр, кысып алып кукрәгенә, Көч - дәрт бирер гомер итәргә, Кемнәр әле,үз йөрәген биреп, Синең өчен әзер китәргә? Кемнәр, сөеп барлык җаны белән, Берни өмет итми алмашка? Мин дөньяда берьялгызым хәзер, Калган кешеләр башка ул, башка! Бала бит ул бала, тик икәүгә, Шул икесе сине тудырган, Шул икәүнең яшьлек гомерләре Синең өчен корбан куелган!

Бал корты Хәл белергә кергән идем Бер сырхауның йортына Шунда никтер күзем төште Бүлмәдә бал кортына.. Ялгыш кереп ,адашкан ул Кояшсыз салкын өйгә Очып-очып, бәргәләнә Ябылган тәрәзәгә Бәргәләнеп, арып талгач, Агач ишеккә куна Урман исе килә аннан, Юктыр тик балы гына... Чаршаудагы чәчкәдән дә Килеп кунып, бал сорый Ләкин җансыз чәчкәләрнең Тәмле балы бармыни? Азапланып, очып йөргәч, Арып-тала, тын кала, Тоткынлыкта көнең үткәч, Тагын ни эшлэп була?! ... Тәрәзәнең аръягында Матур яз, кошлар сайрый, Кыр тулы баллы чәчәкләр, Тик чыгып кына булмый. Бал корты озак яшәмәс Кояшсыз, балсыз өйдә... Ярсуланып, чыгып киттем, Кыла алмадым ни дә..

Көн агышын санаса да, Туган көн - гомер бәйрәме Балалардан килеп төште Бүләккә гөлләр бәйләме. Ихтыяр көче булганга Кышын гөлләр чәчәк аткан! Сокланып, күзем алалмыйм Алсу гөл, яшел яфрактан... Артык сүзләр һич кирәкми, Гөлләр сөйли барысы очен, Яшә, әни,- дип әйтәләр, - Салкында да бирми төсең! Кышын чәчәк аткан гөлдәй, Иң матур син, иң кадерле, Тик гөлләрне саклау кирәк, Озайтыр өчен гомерне... Моңлы көнне шатландырды, Үбеп чыктым һәр чәчкәсен, Зурлаган өчен, балалар, Бирсен Раббым бәрәкәтен!

"Тыныч яшә, әни, - диеп киттең,- Мин якламый, сине кем яклар? Илебезгә дошман каршы төшкәч, Аяз күгебезне кем саклар? " Чыгып киттең, шуннан бетте тыныч, Синең белән китте йөрәгем, Көне- төне бары Илахидан Синең исәнлекне теләдем... Тик булмады, Раббым шулай язган, Яуда харап булдың, йөрәгем, Тыныч тормыш өчен корбан булдың, Татлы балам, җаным, терәгем.. Син булмагач, нигә кирәк әле Яктылыгы миңа дөньяның? Синең белән бергә үлеп калды Сугыш кырларында бит җаным.. Нигә миңа дөнья тынычлыгы, Мондый бәя, мондый хак биргәч? Тормышымның мәгънәләре бетте, Синең юклыгыңны сизенгәч Гөрләмәде инде синең туең, Хыялларың чынга ашмады Гаилә бәхете насыйп булмаган шул, Балаларың җир

ХАТИРӘЛӘР Бар тормышта шундый кешеләр, Дөресрәге, алар юк инде... Тик һаман да безнең күңелдә Исән кебек алар кадерле... Сурәтсез да, истә йөзләре, Дөресрәге, онытылмый алар Әйткән сүзе, кылган эшләре Каршыбызга килеп басалар... Килеп баскач, эреп китә күңел, Йөз яктыра, авыз елмая, Җылы хатирәләр алып китә, Елмайсак та, күздән яшь тама... Аңлый акыл, җибәрми тик йөрәк, Бик тирәннәр анда яралар, Бергэ чакка якты хатирәләр Безне һаман алып кайталар...

СОРАУ БУЕНЧА БӘЕТ. .. КИНӘТ ТАШЛАП КИТТЕҢ... Айлар, еллар уза бер-бер артлы, Киттең, әти, ташлап, кинәттән, Өебездә урының буш торса да, Китмисең син безнең йөрәктән... Бер минут юк сине сагынмаган, Елаганнан күзләр әрни лә, Синең сөйгән ике кызың ятим, Пар канатсыз калды әни дә... Тартып тора авыл гел үзенә, Булгангамы анда каберең? Кайткан саен туры синең янга Юл тотабыз,әти бәгырем... Бик сагындык,әти, юксынабыз Синең сөю тулы күзләрне, Шигырьләргә салып җиткерәбез Сиңа булган җылы сүзләрне Бездән сиңа бары дога әле, Син мәңгегә йөрәк түрендә, Җаның җәннәт бакчасында булсын, Тыныч йокла, әти, гүреңдә... Кызы Ильмира (Семеновка)соравы буенча, Зөлфия Айнетдинова язд

Ышанма, ялварма, курыкма, Баш имә авырлык алдында, Дошманнар сүзенә бирешмә, Бул чиста Аллаһың каршында Тыңла тик йөрәгең кушканны, Юлыңда саклап кил Иманны, Бер көнлек байлыкка сокланма, Көрәшсез җиңү юк - ышанма Зөлфия Айнетдинова

ХУШ КИЛӘСЕҢ,ЯҢА ЕЛ! Килеп җитте ак куян, Куптәннән юлда булган, Куян бер дә куркак түгел, Юлбарысны да куган! Куян килеп ап-ак кардан Дөньяларны яктыртыр, Өметләребезне аклап, Җирдә Кояш балкытыр! Йомшак матур ап-ак куян Безгә ак бәхет бирер, Йомшаклык салып күңелгә Тынычлыкны китерер! Хуш киләсең, өр-яңа Ел, Хуш киләсең, ак Куян, Бәрәкәтле тормыш теләп, Быелга нокта куям! Зөлфия Айнетдинова

ЭТ ГОМЕРЕ... Аның тормыш - капка төбе иде Иске өе, череп, какшаган, Өй тирәсе, чылбыр буйлык җире Тимер кебек каткан, тапталган... Тәнгә кергән каеш муенлыгы, Тимер чылбырына бәйләнгән, Гомере буе хуҗа ишегенә Моңлы карашларын текәгән... Салкыннары үзәкләргә үтә, Ашы да юк әле, җитмәсә, Оныттыгыз, диеп, өреп алса, Сүгү генә бары ишетелә... Әй шатланган иде, хуҗам бар дип, Койрыкларын болгап,, кинәнде, Ләкин хуҗа, бала муенына Муенлыгын кысып, бәйләде... Балачагы аның шунда үтте, Үсмер чагы, егет чаклары, Картлыгын да шунда каршы алды, Саулыгы да шуннан какшады... Артык тамак инде хуҗасына, Юктыр инде бәлкем, файдасы. Тик нигәдер бүген башка кеше Килеп, этнең башын с