#иброхимризо
Анча бўлган экан қўлга олмапман, ғарибдек кўринди кўзимга негадир. Ғижимлаб ташлаган эканман негадир, жаҳлданми ё севинчдан. Қалтирайди қўлларим уни олишга ботинолмас юрак ҳам. Энди кеч, афсус-надоматдан фойда йўқ, негадир. Чунки эскирган, қадри йўқ деб ўйлар эканман негадир. Аммо ҳозир бундан ортиқ қимматлик, бундан ортиқ азизроқ, бундан ортиқ мен учун бойлик нима ҳаётимдан қиммат бир нарсани топгандекман. Ғижимини ёяман, қўлим қалтираб, юрагим кетади энтикиб шошиб, кўзга суртаман, аммо энди кеч, афсус- надоматдан эса фойда йўқ. Қизиб кетар кафтларим, гўё теккандек онам кафтига. Ахир шугина бир варақ қоғозга нодон боласига хат битиш учун онам кўзин нурлари кетган,-Болам яхшимисан?!-дея бошланган нома, онам соғинчи билан тугарди яна, Бу дунёда омон бўл дея мен нодонга омонлик тилаб, ўзлари жудолик томонга кетган. Сарғайиб кетган мана шу варақ миллионлардан қадрли кўринди негадир, ҳилвираб кетибди бечора қоғоз, ҳув пишган гилосдан ширинроқ кўринди негадир. Ахир онам қўллари теккан, силаб қўяман худди кафтидаги тафтин сезгандек. Ноқобил болангни кечир онажон, омонлик тилаган ёмон болангман, фақат сендан қолган бир варақ ёдгоримни шошмасдан пешонамга суртаман
Эй онаси борлар, бир куни онангиз рўмолини ҳидлаб қолмай туриб, кийган кўйлагини излаб қолмасдан туриб, пойини кўзингизга тўтиё қилинг, тўйиб-тўйиб суҳбатлашинг, тўйиб-тўйиб дийдорлашинг, умр ғанимат, ҳаёт, нафас омонат, дийдор эса ғанимат, ота-она мўрт бўларкан, синаркан, йиқиларкан излаб тополмас экансиз.
Дард тўлади ичингизга, ғам тушади бошингизга, ками чиқар рўзғорни, дарров чопасиз, дардингиз айтасиз бемалол, ичингизни бўшатиб, халтангизни тўлдириб қайтасиз. Улар ўтирган жойида қолаверишади. Сиз кетасиз ғамингизни, камингизни ташлаб, яна рўзғор халтангизни тўлдириб, бир куни ўтирган жойларида ҳам тополмай қоласиз уларнинг, афсус надоматдан эса фойда йўқ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев