Karen Adamyan

Ինձ դու ես պետք այսքան տարիների մեջս կուտակված լռությունից հետո… էլ չեմ ուզում սպասել: Այնքան վաղուց էր ամեն ինչ: Զարմանալի է, բայց ինչքան ինձ եմ հիշում, այնքան էլ քեզ եմ հիշում կողքիս, կամ հեռու: Ինչ էլ լինի, միշտ հետս ես` իմ ներսում: Թվում է միայն ես կարող եմ ամեն անգամ զանգել քո տուն` իմանալով, որ դու այնտեղ չես, որ միևնույն է ոչ ոք չի վերցնի հեռախոսը… զանգել ու ժամերով լսել երկար գուդոկների ձայնը… Ես այդ զանգերով իմ ներկայությունն եմ ապահովում քո տան մեջ, ջերմացնում սառած պատերդ: Վերջերս նույնիսկ սնահավատ եմ դարձել. պատահականություններին եմ հավատում, հեքիաթներին ու նույնիսկ վերադարձիդ: Չեմ ուզում ու չեմ կարողանում առանց քեզ: Ինձ քո ներկայությունը օդից էլ, ջրից էլ, ինձնից էլ շատ է անհրաժե