Предыдущая публикация
АБАКТАГЫ АРБАЛГАН СУЙУУ........
8—болум...
Абакка экинчи ирет олтурганы. Асылга ушул жайдан текшерип, сырттан коз чаптырып туруу ынгайга туруучу.
Нуржамал ичи чыгып торт айга жакындап калган кез. Элизанын уйундо бала бакырасына алаксып жургон кези. Эрте менен апасы кокусунан телефон чалып калбаспы.
——Алоо апа ! Аман турасызбы ?.
—Аманчылык кызым. Биз атан экообуз шаарга келдик. Сага атап сут ,каймак , сары май да алып келдик. Кел кызым , жолугуп суйлошуп отуралы.
Нуржамал жок дей албады. Ичин каттуурак байлап алып апасына жолукканы барды.. тууганын жоктогону келген болчу.
Нуржамалды коргондо эле эне байкуш бир нерсени сезди. Коздорунун асты шишип, басканы да башкача, озу да толуп кеткендей.
Ата энесин коркп, бир аз жашый тушту. Озу жалгыз, ичиндеги туюлдугу менен бир аз кыйнала тушкон эле. Апасы кулуп, кызынын жузунон ооп, ——Кой кызым,жашыба. Барып турсан болмок. Синдилерин да абдан сагынды.
Болду эми кызым, андай кылба. Эртен турмушка чыксан кандай болот?! Бизди коруп солкулдап ыйлап турсан...
——Апа , мен сагындым да сиздерди.—деди башка соз таппай.
Бир аз ачуусу келе тушкон атасы—— эмне биз уйго барба деп жатабызбы ? Барбайсынбы бат—баттан. Дем алып, уктап, ошол жакта апана жардам берсен да болмок. Айтканды укпайсынар. Бир жолу шаардын женил жашоосуна конуп,—деди.... Ошол менен баары тынчып калышты. Кызынын озгоро тушконун атасы да байкады.. Ата—энесин коргонуно ыраазы боло, таксиден тушуп жолдо бара жатты.. Жолдун четинде ,уйго да жетейин деп калган. Бир кезде озунун тушунан жанган унаанын жарыгынан козун алып качты... Каттуу ун чыгып, Нурдамалды коздой келе жатты. Качууга, же жылып кетууго ал таппады. Козун чоон алайтып, унун барынча бакырып туруп берди. Келген унаа Нуржамалдын туртуп, тоголотуп отуп кете берди.. ... Жолдун жегиндеги тосулган темир тордун астына чейин тогологуп барды. Башын ойдо которуп, турууга аракет кылды. Кучу жетпей ооруган денесинен кайра жыгылды. Артынан келген кара унадагы эки жигит, сузуп, качып кеткен унаны куубай Нуржамалга жетип келип, колдон алып, унаага которуп салышты... Катуу айдап оору канага бараткан, жол жарымда бурап ооруган ичи тынчсыздандырып жатты, улам—улам оорусуна чыдабай ыйлап койот. Бир кезде уна токтоп, эшик ачылып, Нуржамалды колунан кармап ойдо кылганда ыссык суу бутунан ылдый акты.. Тарамыштай туйулгон ичинин оорусу дагы бир ирет каттуу бурап , жерге кулатты.. —Апа -деп, — апалап ыйлагандан башка эч темке кыла алган жок. Бир кезде ооруканадан чыккан даарыгерлер Нуржамалды алып кирип кетишти. Коп убакыт отту. Озуну билбей уктоочу уколун берип, жатындагы калган каткан кан, баланын тондорун тазалап алып салышты... Бул кабар тезинен Асылга жеткен.
Бир кезде Нуржамал козун ачты. Коз жашын тогуп, колун кармап, апасы олтурган эле. Палатада Нуржамалдан да сырткары дагы уч келин жаткан. Апасын коруп, эмне болуп кеткенине айран тан.
Озуно келген кызыны коруп, устундогу жылуу жуурканын туздоп жаап, кайра ордуна отуруп , ун чыгарбай ыйлап олтурду. Дарыгер текшерип, келип, —Эже кызыныз озуно келди. Азыр жылуу бал чай бериниз. Ордунан козголтпой карап турунуз. Озуно келиптир, наркозу тарткап калыптыр —деп чыгып кетти... Нуржамал апасынын колун бекем кысып койду. Баарын тушунуп турган эне жон эле козун ымдап, эртен суйлошобуз деп ымдап тим болду. Нуржамал кайра уйкуга кетти...
Кулагына угулган ундон чочуп ойгонуп кетти. Озуно келип, ойдо туруп, сыртка чыкты. Бери келе жаткан апасыны корду.
——Жатпайт белен ! Кандай жакшысынбы ?!.
—Мм жакшымын деп араан айтты.
——— Оору кананын акысын толоп кетиптир. Ким ал ?
Нуржамалдан жооп чыкпады. Ошол куну кечинде Нуржамалды алып, бир тууган инисинин уйуно барды. Болмого камап алып, кызы менен сырдашууну туура корду.
——— Нуржамал , шерменде ! Шерменде кылындын кызым..... Козун алайып турсан же олтуруп койо албайт экенбиз! Эмне кылып журосун Шаарда окубай , кимге алданып журосун ? Билбесек тороп койот белен?
Ыйлап жерден башын которбой ыйлап турган Нуржамал башынан откондун баарын айтып берди.
Кантсин урду, ыйлады сыктады бирок баарын туура тушунуп, экоо эки жакты карап уктап тым болушту... Атасы уккан кулагына ишенбей айылга баса берген. Озунун бир демке кылып коюдан бир аз чочулап. Жини аябай чукул болгон дуктан. Колунан эч темке келбеди. Кабагын буркоп, тунт болуп кетти. Иштен ичиндеги кегин чыгарып жатты. Жабылган иш жабык боюнча калсын. Эл угуп герменде болгуча деп, Асылды издетип та койбоду. Кантсе да оз баласынан башталып тартуусу абдан оор болду. ——Кызым адашты, алдашты —деп ичинен сызып ыйлаганын токтотподу....
Нуржамалдын жанында бир жума апасы карап жатты. Озуно келип, ондонуп калгандан кийин Асылдан кутулуу жолун ойлоду.
«—Балким кызымды дагы куч колдонуп башын бир демкеге тыкпасын»—деп озунун бир тууган синдси Тазагулдун жанына жонотом да ойлонуп калды..... Тазагул тайежеси алыскы Москва шаарында эле... Эл катары эмгектенип жургон. Жер тамадагы буюм теримин жыйнап, билет караштырды. Асылдын берген акчаларын жыйып катып койгон эле. Ошол акчага билет алып, Нуржамалды алыскы Москва шаарына учуруп жиберди...
Бир ыйлап, бир кулуп, Нуржамал бара жатты. Баары туш сымал отуп кеткендей. Кече эле эне болом деп ичиндеги туйулдуккту кутуп олтурган эле. Аа бугун болсо самолетто козунун жашын кол кылып, ойлогон ой максатын, Асылды да жоготуп бара жатты.... Баары сабак болду.... Кыйналганын жалгыз озу билди. ........ Асыл баласынын жоготкон кундон кийин телефон да чалып абалын сурап койгонго жарабады..... Ошол бойдон кабарсыз жок........ Самолёт конуп, тайежеси кутуп алды. Алсыз, арык кейпи менен судуролуп араан эле басып баратты... Москва кооз шаар экен. Тан атпай жетип барганына таксиге олтуруп, бат эле эжеси жашаган батирге жетип барышты....
Жашаган болмосундо бешоо жашайт экен. Алтынчы адам болуп Нуржамал кирип барды.
Кеткени кетип жумушка, ке бири уктап жатты. Нуржамал менен эч кимдин иши жок. Уктап турушуп тамактарын жеп алып чыгып кетишет. Бир жай суйлошкону да колдору бошобойт....
Бир айдай документ жасатып, уйдос алып олтуруп калды. Кечинде тамак жасап эжесин тосуп алат. Кечке телефон карап олтурат. Бугунда баары жумушка кетип озу калды. Интернеттен Асылдын аялынын жансыз жаткан денесин корду. Журогу оозуна батып , коркуп кетти. Ооба аты жону да такталган эле. Жол жегиндеги талаадан табылган деп жазылганын да окуду..
Нуржамал коркуп кетти. Оюнда Асылга бир демке болгон окшойт деп. Колундагы кол телефону менен Асылга чакыруу жиберди.
Номерине чакыруу кетип жатты..
—Алоо деп алган Асылдын унун сагынып калгандыктан унун чыгарбай ,оозун жабып ыйлап кирди...
——Асыл байке ! Алоо !
——Нуржамал сенби ? Кандайсын эсен —аман жетип алдынбы, шаарга конуп калдынбы ?
————Ооба кондум. Жакшы баары..
——Нуржамал, болор иш болду. Бойосу канды. Баламды жоготконум ага кошуп сени жоготконум абдаан мага сокку болду. Бирок баары менин куноом менен. Сенин айыбын жок. Кетип жакшы кылдын. Бактылуу бол эми. Кайра кайтып чалбагын... Сени капа кылгандар оз жазасын алышты. —деп телефонду очуруп койду..... Демек Асыл Нуржамалды кузотуп жургон экен. Москва га келгенин да билген экен да деп ойлонуп калды...
Табышмактуу Асылдын созу ошол бойдон жандырмаксыз калып кетти... Нуржамал баарын унутуп, жанны жашоого баш бакты. Адамдарга аралашып, жумушка да чыгып алды...
Эл катары орустардын чакан ресторанында идиш жууп, пол жууп иштеп жатты. Жумушка барат, кайра кайтып келет. Жургонуно да бир жылдан ашыптыр. Биринчи ыйлап жургон жаны , иштеп акча алып, курбу кутуп, шаардын жашоосуна конуп кетти.. Бирок бир да жигит менен таанышып , кыз жигит болуп корбоду...
Суйлогон балдардан Асылдын кулк муноозун, кылык жооругун издейт. Бирок эч бир жандан таппады... Ошондой жургон кезде, жашаган жерине кошуна болмосуно эки бала келип жашап калышты.. Анын бири Султан эле.. Нуржамалды сырттан коруп жактырып журду.. Сулуу келбети, мамилеси , кылган эткени менен жактырды... Султандын жактырганын сыртка кагып, ага болгон ишенбестинин такып кооп айтты...
Жумуштан келе жатканда кызыл гулу менен тосуп алат. Тан эрте туруп, жумушуна алып барып озу андан аары отуп кетет. Нуржамалда бир азга коно тушту... Жанына жакын келгенде дукулдогон журогу Асылдын унун, анын жытын сагынып издейт..
Кухняда тамак жасап олтурган. Бир кезде жанына жакын келген Султан Нуржамалга алып келген шокалатын карматты. Ырахматын айтып, конулсуз берген шокалатын стол бетине койду.
———Нуржамал , сенин артындан жакшы коруп жургонумо да кооп болду. Жактырганын бар беле. ? Жигитин жок экенин билемин, бирок такыр эле конул болгун келбейтта. Аракет кылып жатамын.
——Мен эч кимге ишенбеймин. Айрыкча эркектерге...
——Аялдарга ишенип болобу ? То ест кыздарга...!?
——Кыз балдар алдабайт. Кулагы уккан созго ишенип суйуп калып жатпайбы.?
——Жок туура эмес. ! Мени да бир кыз алдаган. Кыздардан каттуу конулум калган эле. Бирок сени коруп, жактырдым. Ал ойдон алыс болуп калдым...
——Кантип алдаган эле....—?
——Кызык болсо айтып берейин анда.. Угуп турасында ээ ?!
——Макул айт.
Мындан эки жыл мурун. Мен жанны эле россияга келгенмин. Ата —энем ушул жердин жарандары эле. Оздору базарда иштешет. Азыр деле. Келген кундон баштап, жумушка орношуп , иштеп журдум. Ошондой кундордун биринде Одноклассниктен Москвалык Кыргыздар аттуу группадан бир суротун астындагы урушкан кыздар балдардын жазуусун коруп калдым.. Мен да аралашып тартышып жазыша кетим. Арасынан татынакай кызды коруп, профильине баш бактым. Сулуу кыз жазып жаткан создору да башкача. Ал тендуу кыздар андай акылдуу ойлоно турган создорду жазмак эмес. Бат эле телефондон таанышып суйлошо кетик. Бактыма Москва шаарында болуп чыкпаспы... Кун алыс суйлошобуз. Мен аны унун эле суйуп калдым. Уч айдай араан чыдадым. Болбой артынан ээрчип, андып журуп жолуктум. Ооба мени ар дайым кутуп, озу звандап турчу. Намаз окучу, ар дайым токтоо жооп берчу. Бир жылдай суйлошуп журдук. Шакек белек кылдым. Апамдар менен тааныштырдым. Майрамдарда, туулган кун ар кандай кундордо да бирге журчубуз. Бир жылдан да ашты . Уйдогулор уйлон деп калышты . Ага айтым уйлонолу деп. Ар шылтоону айта баштады. Акыры ата —энемди жонотумун деп айттым. Шылтоосу кобоюп, белгисиз эле жоголо баштады... Телефон кылсам албайт. Же ачык жооп бере албайт....... Мен тынчсыздандым, ансыз жашоом карангы эле. Чын журоктон каттуу суйгонмун. Жоготуп коюдан корктум. Акыры тааныш ,чогу иштеген эжелерден суруштурдум. Аны угуп калыптыр. Жолугушууга чакырды.... Мен абдан кубандым. Гулумду которуп алып , айткан жерине шашып бардым. Ал турган мени кутуп. Алдымда турган Сезимди тааныбай турдум. Кабагы буркоо, ун катпай кезерип бир жерде турат.
Акыры чыдабай суроо узатым.
——Сезим , эмне мынча озгордун? Эмне болду сага мынча озгоруп кетин?!. Тушунбой турамын.
——Мен сага турмушка чыкпаймын . Азыр менин турмука чыгууга шартым жок.
———Сенин шартындын кереги жок. Баарын озум которум. Болгону мага артынды салба. Мага баарын тушундуруп бер, экоолоп чечебиз.
——Жок сен чече албайсын. Атам мени башка бироого болуп кеткен. Мен такыр сага турмушка чыга албаймын.
——Эй кыз сенин акылын жайындабы? Эмне деп былжырап эле жатасын. Сен мени абдан каттуу жакшы коруп, суйчусунго. Же жалганбы ?!.......
——Ооба сени жакшы кором. Каттуу жакшы кором бирок тушун мен сага турмушка чыга албаймын..... Сен башкага уйлонуп бактылуу бол....
———Сенин акылын жайындабы ? Эмне учун? Себеби эмне ?
——Жон эле.
——Мен бир жарым жыл сени менен ойноп жургон жерим жок . Бекер убакытымды коротуп журду дейсинби ? Суйомун сени , сени каттуу жакшы кором. Бактылуу кыламын тушунуп жатасынбы ?!
——Мейли мен кетим. Жумушума чакырып жатышат— деп кетип калды.
Аны ушунчалык каттуу жакшы кордум. Каттуу суйлоп, журогун орутуудан коркор элем. Айтканын жасачу элем. Козу менен тен айланып. Дагы калып кеттим, эч нерсеге тушунбой.. Мен берген колундагы гулдун жерге саландатып, кадыры жок кылып жулкулдатып алып кетип жатканын кордум... Ичим туз кугандай ачышты... Кайра—кайра чалууга эркектин намысым жол бербей журуп калдым. Аны каттуу сагындым. Жашаган жерин билгендиктен кечинде белегимди камдап алып, аны корууго бардым. —Сени канча болсо да кутомун—деп айтуу учун эле... Барганым менен жок болуп чыкты... Ал ошол мен менен коштошкон куну эле Кыргызстан га учуп кеткен экен. Мына кызыктын баары эми башталды.. Уйго келдим. Жол журо ар турдуу ойлорду ойлоп, акылдан азып калышыма аз калган эле... Ата —энеме айтып, эртеси эрте менен Кыргызстан га учуп кеттим. Ошко бардым. Анын башта айткан даректерин жаттап калгандыктын , Кара—Суу шаарына бир барып, кечке таппай келдим. Оштон дос балдарым абдан коп эле. Аларды эртеси таап, мен жактырган кыздын айылына таап бардым... Айылдын этегинде экен уйу. Уйунон чыккан жаш баланы чакырып, бир момпосуй берип созго тартым...
———Эй иним жашын канчада ?
——Беште да.
——Атын ким?
——Алмазбек..
——Оо , азамат ! Алмазбек Сезим эжен кайда ?
——Эртээн жездем адып кеткен уйуно.
——Тушунбодум. —деп олтурган жеримден каттым... Унум кысылып, демим чыкпай калды.. Ордуман туруп, аары бери бастым. Ат суугарган бир жаш баданы коруп, жаныга барып, кол алышып учурашып, андан да сурадым..
——Иним ушул жерде жашайсынбы ?
——Ооба ушул жерде —деп уйун коргозду. Сезимайдын уйунун артында экен.
——Жакшы, Сезимай деген кошуна кызды тааныйсынбы?
——Аа ооба Сезимай эжени тааныймын.
——Ал кайда азыр ,уйундобу?!
——Сезимай эже турмушка чыкканго оз уйундо да. Россиядан келгенден кийин кызын алып, кеткен жолдошунун уйуно....
—Эмне дейсин? Кызы барбы ?.Жолдошу бар дейсинби ?
———Ооба ал кыздын жолдошу бар. Кошуна айылга эрге тийген. Басып калган кызы бар... Алтынай деген...
——Эй ал Алтынай эжесинин кызы элего..
——Жоок эжесинин эки уулу бар. Кызы жок. Те тиги уйдо жашайт эжеси.....
Башымды мыкжып ылдый карап бастым. Унаада мени куткон досторум... Журогум кадимкидей ооруду.
Автор Жаныл Атабекова...
Уландысы бар.
Следующая публикация
Нет комментариев