Предыдущая публикация
У годзе гэтым не злаваўся,
Паветрам не пужаў марозным,
Лагодным у памяці застаўся
Ты, люты, у годзе вісакосным.
Чакалі снегу і наносаў
(Бо ў лютым так здаўна бывала).
А ён гатовы быў бярозам
Расквеціць сукні- сарафаны.
У вісакосным годзе, праўда,
Чакаем усякага і многа.
І невядома, што там заўтра,
І госця частая - трывога.
І толькі Бог, і толькі Ён
Над намі крылы прасцірае.
Ён знае, колькі год і дзён,
І што, й калі ўсіх чакае...
Ляціць наш час, як апантаны,
Год вісакосны - услед за ім.
Мы, як звычайна, строім планы.
Дасць Бог - мы іх ажыццявім!
Следующая публикация
Нет комментариев