– з 1 лістапада, упершыню за сто год, – хата пустая, без гаспадароў… Работнікі сацыяльнай службы Брагінскага раёна шматкроць прапаноўвалі Марыі Мікалаеўне пераехаць у інтэрнат для састарэлых, які знаходзіцца ў пасёлку Камарын (50 км ад Мікуліч – заўвага мая, М.В.)
, але бабуля ўпарцілася: “Хачу памерці ў сваёй хаце”. Тады вышэйназваныя работнікі 31 кастрычніка пайшлі на хітрыкі. Сказалі Марыі Мікалаеўне, што павязуць яе ў раённую больніцу для абследавання, а адвезлі ў Камарынскі інтэрнат. Старая ў роспачы, плача, просіцца дадому… Вечарам 2 лістапада 2023 года я сядзеў у хаце цёткі Марусі і слухаў гэты сумны расказ гамяльчаніна Дзмітрыя Карпенкі – сваяка Марыі Мікалаеўны (унук яе сястры Антолі), які толькі-толькі прыехаў з Камарына…
Што б ні гаварылі работнікі сацыяльнай службы ў сваё апраўданне, але, па законах нашай краіны, ніхто не мае права высяліць чалавека з уласнай хаты насуперак яго волі.
Калі 31 снежня 1931 года брагінскія ўлады выселілі з хаты сям’ю Варанца Саўкі, дык дбалі яны не пра яго сямімесячнага сына Паўла і не пра яго састарэлую цешчу Мар’яну, а думалі, як выканаць загад маскоўскіх правадыроў “
ликвидировать кулачество как класс”.
Калі ў 1939 годзе брагінскія ўлады прымусілі сям’ю Тайкаў перасяліцца з хутара ў Мікулічы, дык яны таксама выконвалі прынятае ў Маскве рашэнне.
Бяспрэчна, нічога падобнага у дадзеным выпадку няма, бо цяпер у нас свая ўласная дзяржава. Цяпер рашэнні прымаюцца ў Мінску і, адпаведна, няма і не можа быць загаду/дазволу сацыяльным службам прымусова/падманам звозіць састарэлых людзей (нібыта для іх дабра) у інтэрнаты. Цяпер кожны грамадзянін Беларусі мае права сам выбіраць, дзе яму жыць (артыкул 30 Канстытуцыі), а абавязак сацыяльных служб – забяспечыць належны дагляд за такімі старымі як Марыя Мікалаеўна людзьмі не толькі ў інтэрнатах, а і па месцы іх жыхарства ў выпадку, калі чалавек не жадае жыць у інтэрнаце. Наша дзяржава не такая ўжо і бедная. Магчымасці для гэтага ёсць.
Невядома, пра што дбаў і пра што думаў той канкрэтны брагінскі чыноўнік, які 31 кастрычніка 2023 года прыняў рашэнне выселіць цётку Марусю з яе хаты, але, акрамя маральнага аспекта, такое рашэнне супярэчыць Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь – Асноўнаму Закону нашай дзяржавы.
3. Мікуліцкія хутары: Красная Гара, Новая Вёска, Уллянаўка
На сайце
dapamoznik.blogspot.com (гл. СПИСКИ ХОЗЯЙСТВ И ПОСЕЛЕННЫЕ СПИСКИ ДОМОХОЗЯЕВ 1925-1926) размешчаны спісы гаспадароў дамоў некаторых населеных пунктаў Рэчыцкай акругі падчас правядзення першага Усесаюзнага перапісу насельніцтва 17 снежня 1926 года: 1. вёска Сабалі, 2. в. Кавака, 3. в. Іллічы, 4. в. Нудзічы, 5. в. Конанаўшчына, 6. хутар Ліпаў Востраў, 7. лясная старожка Дзяўго, 8. сяло Мікулічы, 9. пасёлак Краснае (№ 4), 10. хутары Краснае (№ 5), 11. хутары Мікуліцкія (№ 6), 12 в. Марытон, 13. с. Астрагляды, 14. саўгас Астрагляды, 15. в. Вязок (усе 15 – Брагінскі раён); 16) в. Высокае, 17) пасёлак Красная Зара, 18) с. Губарэвічы (усе 3 – Хойніцкі раён).
Увага! Аўтары сайта размясцілі толькі дзве графы пасяленных спісаў (№ п/п і прозвішча, імя і імя па бацьку гаспадара дома), але не папярэдзілі наведвальнікаў сайта, што гэтыя спісы складаюцца з сямі граф. Другое. На гэтым жа сайце –
dapamoznik.blogspot.com – у нібыта “поўным” спісе населеных пунктаў БССР па матэрыялах Усесаюзнага перапісу насельніцтва 1926 года адсутнічаюць досыць вялікія мікуліцкія хутарскія сялібы Красная Гара, Новая Вёска і Уллянаўка?!
Раз падчас перапісу 1926 года перапісчыкі абазначылі пэўныя мікуліцкія хутары лічбамі 4, 5, 6 (гл. перапісны ліст 162), значыць былі і хутары пад нумарамі
1,
2,
3. Можа быць, лічбамі 1, 2, 3 перапісчыкі абазначылі якраз
Красную Гару,
Новую Вёску і
Уллянаўку?
Наша зямлячка Святлана Лявоненка ў сваім даследаванні “Календарь памятных дат” вёскі Мікулічы” (2020 г.) называе такія прозвішчы жыхароў згаданых населеных пунктаў:
ГАЛЕЗНІК (Краснагорск);
ВІННІК,
ЖУКОЎСКІ,
ЗАХАРЧУК,
КРАЎЧАНКА,
ПРЫХОДЗЬКА (Новая Вёска);
ЗАХОЖЫ,
КУЛІЦКІ,
КУР’ЯН,
ПУЧЫН,
ФЯДУН (Уллянаўка). Таксама С.Лявоненка паведамляе, што жыхароў гэтых трох хутарскіх сяліб у 1938 годзе перасялілі ў Мікулічы.
КРАСНАЯ ГАРА /
КРАСНАГОРСК У 1960-1970-х гадых шмат разоў я пасвіў тавар на поплаве, які цягнуўся на поўдзень ад Мікуліч, далей на ўсход і перад Кавакай паварочваў на поўнач. І не ўцям мне было, што вось тут, на горцы якіхсьці 30-40 гадоў таму былі хаты, жылі людзі…
Мяркую, пасёлак КРАСНАЯ ГАРА – гэтаксама як і сяліба КРАСНАЕ ў трохкутніку Мікулічы-Пажаркі-Кавака – быў заснаваны ў першай палове 1920-х гадоў дзякуючы палітыцы хутарызацыі
(гл. публікацыю “Лёс сялян Брагіншчыны ў 30-я гады XX стагоддзя”, 27.4.2023). Тады было багата новых назваў са словам “красны”.
Пра існаванне пасёлка Красная Гара я даведаўся ў 1993 годзе:
– 11 верасня 1991 года жыхар вёскі Мікулічы Галезнік Рыгор Паўлавіч (1918 г.н.) напісаў у Брагінскую раённую “Камісію па аказанні садзейнічання і забеспячэнні праў ахвяраў палітычных рэпрэсій 1920-1950 гадоў і ўвекавечванні іх памяці”
, што падчас раскулачвання Варанца Савелія Сцяпанавіча яго хату забралі ў вёску Глухавічы, хлеў, гумно, свіран і трох коней (два рабочых, адзін выязны) – у пасёлак Краснагорск для брыгады № 1 калгаса “Чырвоны Кастрычнік”. Выязнога каня забраў сабе брыгадзір /
з перапіскі майго дзядзі Варанца Паўла Савельевіча з уладамі ў 1991-1993 гадах/.
Не распытаў тады ў дзядзі Паўла Савельевіча і ў таты Адама Савельевіча больш падрабязна пра Краснагорск і пра таго ж брыгадзіра.
Можа брыгадзір, калі бачыў маю бабу Ганну, ціха здароваўся і сарамліва апускаў вочы, бо, паводле маральных нормаў беларусаў, ад крадзенага не пасыцееш. Тут нібыта і не крадзенае, бо закон жа ёсць з самой Масквы аб канфіскацыі маёмасці кулакоў і перадачы яе ў калгасы. З другога боку – усё ж не па людску…
А можа было наадварот. Мо брыгадзіру брыгады № 1 калгаса “Чырвоны Кастрычнік” аніколькі не было сорамна. Мо ён гойсаў на саўкавым кані па наваколлі ды гігікаў, давольны сваёй удачы, бо пры цару і пры Часовым урадзе ён нават у сне не марыў, што некалі будзе гарцаваць перад мікулянамі на такім дабрэнным кані…
Яшчэ ў дзяцінстве чуў ад таты расказ, як ягоная маці несла дзецям у зямлянку хлеб і яшчэ нейкія прадукты (зарабіла, працуючы ў людзей), а калгасны брыгадзір пераняў Ганну Яўменаўну, адабраў яду і, са словамі “
сама здохнеш, і дзеці твае здохнуць”, утаптаў у гразь. Можа утаптаў якраз брыгадзір брыгады № 1 калгаса “Чырвоны Кастрычнік”? Зрэшты, справа не ў ім і яму падобных. Не было б за іхнімі спінамі чужой злой сілы, не праявілася б, не вылезла наверх іх уласнае зло.
НОВАЯ ВЁСКА і УЛЛЯНАЎКА
Думаю, хутарскія сялібы Новая Вёска і Уллянаўка таксама былі заснаваны ў першай палове 1920-х гадоў.
Зразумела, назва “Новая Вёска” ўзнікла разам з гэтым населеным пунктам. Тады хапала і новых назваў са словам “новы”, што найперш азначала новае савецкае жыццё.
Назва “Уллянаўка” можа быць старэйшай за сам пасёлак. Мо да заснавання пасёлка там была сядзіба з такой назвай, або мясцовасць так называлася. А мо пасёлак названы ў гонар Леніна (Уллянава Уладзіміра Ілліча)?
_______________________________________
17 красавіка 2024 г., ураджэнец вёскі Мікулічы Варанец Міхаіл Адамаў
Комментарии 1