Шаноўныя землякі! Давайце мы, ураджэнцы і жыхары гэтых вёсак, не забываць гэту трагічную дату. У гэтых мясцінах нашы карані, тыя жахі перанеслі нашы продкі. Давайце раскажам пра гэты дзень сваім дзецям і ўнукам, зробім хвіліну маўчання, запалім свечку.
Міру і дабра ўсім і няхай ніколі не будзе вайны з яе жахамі!
Успаміны бабулі
Кажуць людзі – час лечыць,
Але ж гэта нельга забыць:
Злыя твары, чужыя рэчы,
Калі гналі ў гумно нас паліць.
У натоўпе – старыя, жанчыны і дзеці.
Аскал сабакі, вось-вось загрызе,
Ды яшчэ падганяе ў спіну вецер
Людзей у смяротнай гэтай чарзе.
Людзі так громка крычалі і галасілі,
Што і брэху сабак ужо не чуваць.
Дзяцей пашкадуйце – богам прасілі,
Навошта маленькіх такіх вам караць.
Калі ж да гумна – ужо метраў дваццаць,
Галоўны немец натоўп прыпыніў;
З яго вырваў людзей – усіх шаснаццаць
І стрэху з саломы ў гумне падпаліў.
Вёска, гумно з людзьмі згарэлі да тла:
Жывёла, птушкі, хлявы і хаты –
Пячныя трубы – навокал ні двара, ні кала…
Што ж нарабілі вы нелюдзі, каты?
Астанкі тых, што згарэлі ў гумне
У навалачцы, пад сасной пахавалі.
Жаху такого, нават у сне,
Тыя, хто выжыў, нам не жадалі.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев