Предыдущая публикация
Sen dokunurken bu şehre şehir inlerdi .
Adımlarından anlardım girişini.
Bir çok insan yürüyor bu caddelerde ama hiçbirisi senin yüzündeki tebessümü vermiyor bu kez benim yüzüme.
Şehir senin gidişini benim gözyaşlarımdan anlıyor.
Sen olmayınca hiç kimse olamıyor hiçbir şeyim.
Eyleme dayalı gözyaşlarım akmaktadır bir bir .
Dünyanın umrunda mısın? Oysa ben seni dünyanın şah damarı sanırdım.
Yıkılan şehrin sevdası işte burada biter.Bir Sevda kendini düne armağan eder.Sayısız sevmelerim şimdi neye yarar ? ya da geç kalmış pişmanlıklarım?
Yaşanmışlıklarını sen biriktir öyle gel Ben yaşamadıklarımla özlerim seni yine.
Kin vurmaz yüzüme bilirsin,bencillik nedir bilmem ben, soğuk rüzgarlar değerken tenime sen yaşa benim sahip olmadıklarımı
Ellerin arayacak beni Zamansız.
Biliyorum gideceksin gecikmedin gitmek için geldiğin gibi.Geç Kalmadın yani.
Gittin bu kadavra aşkımın yüzüne bakmadan beni, şehrin enkazına teslim edip.
Sen benim tekdüze edilmiş Masalımdın.Ben tek senin gözlerine kandım.
Sen duymasan da ben söylerim.Kulaklarında çınlasın, yaşıyorum hep sana kalıyor,hep seni özlüyorum.
Duymadığın tek kelimeyi ödenmesi gecikmiş bir senet gibi haczedilmiş kıymetli bir düş gibi adrese teslim ediyorum .Borcumun bedeli ise bu sözler,işte ödüyorum.
Seni seviyorum.
Keşke Yalnızlığım kadar yanımda olsaydın,onunla paylaştıklarımı seninle paylaşsaydı m.Ve keşke senin adın yalnızlık olsaydı ve ben hep yalnız kalsaydım.
Belki sana sevmeyi öğretemem ama sende bana asla unutmayı öğretemezsin...
Следующая публикация
Нет комментариев