Предыдущая публикация
ერთხელ, მრავალი განსაცდელისგან დაღლილი ახალგაზრდა მამაკაცი მუხლებზე დავარდა ტაძარში ხატების წინაშე და ლოცვა დაიწყო.
– უფალო.. უფალო.. აღარ შემიძლია გზის გაგრძელება, ძალიან მძიმე ჯვარი მარგუნე, უფალო.. შემეწიე, მე ცოდვილს..
– შვილო ჩემო, თუ ძალიან გიმძიმს შენი ჯვრის ზიდვა, გამოცვალე, შედი მეორე ოთახში და შენ თვითონ აირჩიე შენი ცხოვრების ჯვარი.. – უთხრა უფალმა.
ამის გაგონებაზე სახე გაუნათდა მამაკაცს, შვებით ამოისუნთქა და მუხლებზე მდგარი დიდხანს სწირავდა ღმერთს მადლობას შეწყალებისთვის.. – გმადლობ, უფალო.. გმადლობ, ჩემო უფალო..
შემდეგ, წამოდგა და სიხარულით შევიდა იმ ოთახში, რომელზეც ღმერთმა მიუთითა. თვალი მოავლო იქაობას და რას ხედავს: სავსეა ოთახი უამრავი სხვადასხვა ზომის და ფორმის ჯვრით, ზოგი ჯვარი კი იმხელაა რომ თვალსაც კი ვერ აწვდენს..
ხან ერთ ჯვართან მივიდა, ხან მეორესთან, უჭირდა ამორჩევა, ყველა ემძიმებოდა.. ბევრი არჩია, უნდოდა რაც შეიძლება პატარა და მსუბუქი ჯვარი შეერჩია ამ უთვალავ ჯვარს შორის და ბოლოს, ხანგრძლივი ძებნის შემდეგ, კართან ახლოს, ერთი პატარა ჯვარი შენიშნა კედელზე მიყუდებული..
– აი, ამას ავიღებ, უფალო.. ესაა ყველაზე მსუბუქი ჯვარი.. ეს იყოს ჩემი ცხოვრების ჯვარი, უფალო… – იმეორებდა გახარებული კაცი.
– მაგრამ.. შვილო ჩემო, განა ეგ ის ჯვარი არ არის რომლის ზიდვაც გიჭირდა და ახლა შენ თვითონ შემოიტანე ტაძარში? – მიუგო უფალმა..
Следующая публикация
Нет комментариев