Биламан, ёшлари катта онахон ва отахонларга ёқмаслиги мумкин. Аммо.....
Биласизми, кўп ота-оналар фарзандларини дуо қилганларида:
Қариганда, кунимга ярасин;
-Белимга қувват бўладиган ўғил бўлсин.
-Қариганда суянчиғим бўлсин;
каби дуоларни кўп ишлатишади. Бунинг нимаси ёмон дерсиз? Албатта, хар бир фарзанд ўз ота онасига ғамхўр, меҳрли, оқибатли, қобил фарзанд бўлгани жудаям чиройли холат.
Мени хайрон қолдирадиган нарса, нима учун кўпчилигимиз қариган вақтимизни касал, кучсиз, заиф холда тасаввур қиламиз?
Ёш ўтган сари физиологик имкониятлар чекланиши, организм кучдан қолиб, иммунитет пасайиши ва касалликка мойил бўлиб қолиши табиий биологик жараён. Бу вақтда инсонга алохида парвариш ва эътибор зарур. Аммо шу эътиборни ўзига ўзи бера оладиган, ўзини эхтиёжлврини ўзи қондира оладиган холатда хам қариликка кириб келиш мумкин.
Аммо кўпчиликнинг онг остида айнан кимгадур қарам холатга тушиб қоладиган ёки касал бўлиб ётиб қоладиган, депрессив, агрессив қарилик сценарийси бўлиб, ўзимиз англамаган холда, хатто, дуоларимизда хам ўша сценарийга тайёрланар эканмиз.
Нимага энди, қариган чоғимизда албатта касал, бахтсиз ва заиф бўлишимиз керак?
Қариликнинг кучи аслида жисмони эмас, ақлий имкониятларда. Донолик ва хотиржамликда эмасми.
Рахматлик бувижоним ва онам доим дуоларида, ўзимни ўзим эплашга қодир қилгин, яқинларимга яхшилик билан кўрсаткин, деб дуо қилишарди. Шундай бўлди хам.
Ўзини хурмат қилган хар бир инсон ота онасининг хизматини қилишни, бирор хожатига ярашни ўзи учун шараф деб билади.
Хаттоки энг мехрибон ва ғамхўр фарзандларнинг ота онаси бўлганда хам, хеч кимга қарам бўлмай, чиройли, позитив қаришни хам ният қилиш яхшироқ эмасми???
Сайёра Азларова Фейсбук саҳифаси.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев