Мне бярозка кожная прывітанне з радасцю,
Ужо па старай памяці ківае галавой,
Быццам вельмі хоча мне к нагам прыпасці,
І заве назад ужо ў маладосць з сабой.
І гляджу з цікавасцю на лісток я кожны,
Як з вясны да лета вырастуць яны,
Каб ужо пад восень нам было тут можна,
Расхінуўшы лісце, сабіраць грыбы.
Кошык з падбярозавікамі я нясу дадому,
Успамінаць бярозкі, што калісь раслі,
І вялікі дзякуй гавару, вядома,
За ўраджай багаты, што вырас з—пад зямлі.
І іду бадзёры, з аптымізмам крочу,
Што грыбоў дахаты многа прынясу,
А з грыбных мясцінаў я нідзе не збочыў,,
І на зіму досыць я іх насушу.
І заўжды я рады, што з гадоў дзяцінства,
Гэтых месцаў родных не пакінуў я,
І за сотні вёрстаў мог заўжды дзівіцца,
Родныя бярозкі ў думках бачу я здаля.
Дзе б не быў я сёння,сніцца край знаёмы,
Родныя бярозкі ў вачах стаяць,
А пад імі ягад , а паветра ў дома!
Лепшай асалоды нідзе не сустракаў !
Шмат я ўжо пабачыў з’яў, дарог на свеце,
Многа на шляху я сустракаў людзей,
Родныя бярозкі лепш за ўсё прывецяць,
Людзі—беларусы мне за ўсіх мілей!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 4