Шахноз Тохири

ШАШ ХИСЛАТИ ИНСОНИ ҶОҲИЛ

Соҳибназаре фармудааст, ки инсони ҷоҳил аз рӯи шаш аломат шинохта мешавад: 1) Хашми беҷо (Одами ҷоҳил ба ҳама, ҳатто чизҳои беҷон низ хашм мекунад). 2) Гуфтугӯи бефоида (Беҳуда сухан гуфтан кори ҷоҳилон аст). 3) Беҷо чизеро ба касе додан (Чизеро ба касе додан дар ҳоле ки фоидаи дунявӣ ва ухравӣ надошта бошад, ҷаҳолат аст). 4) Рози худро ба ҳар касе гуфтан (Сирри худро фош намудан аз зарар холӣ нест). 5) Ба ҳар касе носанҷида таваккал ва эътимод кардан. 6) Дӯсту душманро аз ҳам фарқ нанамудан. Ҳазрати Муҳаммад (с) фармудаанд: "Ҳар кас бо вуҷуди қудрат хашму ғазабашро идора кунад ва дар худ масаллат шавад (худро ба даст гирифта тавонад), Худованд рӯзи қиёмат ризомандии хешро ба ӯ ато менамояд".