Предыдущая публикация
საწყალო ხორცის ხინკალო,
შენც გაიფუჭე სახელი.
ვინ მოგიგონა პირველად,
იმას დაადგეს ნათელი.
შენი სამშობლო ფშავია,
ბაკანი, ხონჩა, საცერი.
კაი მსუქანი ცხვრის ხორცი,
ქეიფიც იმის საფერი.
წვრილი და კოხტა ნაოჭი,
გაქებდეს შენი მნახველი.
ხონჩაზე იყინებოდეს
წვენი ზედ ჩამონადენი.
იუკადრისე სოფელი,
ასდექ, ქალაქში წახველი.
თეფშებზე წამოგასკუპეს
ერთი უჯმაჯი, სამზნელი.
თავი გაქვ უშველებელი,
ვინ არი იმის შამჭმელი.
გულადაც მწვანილ ჩაგიდვეს,
ცოტ–ცოტა ხორცის ნაჭერი.
სირცხვილით როგორა სჩნდები,
თავის წინაპრის შამრცხვენი.
ქალქაში რასაც გიზამდნენ
ვერ თუ იცოდი მაგთვენი?
Следующая публикация
Комментарии 1