Матуля любая, старонка дарагая,
Дазволь схіліць з удзячнасцю калені
За кожны год і дзень, і за імгненне,
Што тут, у гэтым краі, пралятае.
Дазволь узнесці светлую малітву
За кожны ўздых з табой Святому Небу,
За тое, што не за сваю прашу патрэбу
Усявышняга, а каб табе паслаў Ён літасць.
Табе, мая прасветлена святая,
Абмытая вадзіцаю крынічнай,
Як самай яркай зорцы, а не знічцы,
Што падае, -- я веру й прысягаю.
Ты не ўпадзеш, а будзеш палымнецца
Усё ярчэй, праменнямі любові
Асвечваць шлях і клікаць родным Словам,
І наталяць ім нашы душы, сэрцы.
Усявышні! Зберажы маю Радзіму
Ад хціва-неразумнага, ліхога,
Каб годнай, светлаю была дарога
Яе, Матулі любае, адзінай.
Дазволь яе палеткаў быць пясчынкай,
Крыніцы кропляй, ноткаю ў песні,
Што льецца над зямлёй парою весняй,
Любові полымя -- хаця б іскрынкай...
І разам з тым -- быць вольнай гордай птушкай
У гэткім вольнам, гордым, годным краі,
Якому ў вернасці, ў любові прысягаю,
Як маці любае ўдзячная дачушка.
Валянціна
Гіруць-Русакевіч
Нет комментариев